Ze had geen angst zei ze vol overtuiging, dat was niet wat haar in de weg stond. Toen ik doorvroeg wat dan de reden was dat ze vorige week niet eerlijk had durven zijn tegen haar broer en zus, bleek de reden te zijn dat ze niet wilde dat ze teleurgesteld in haar zouden zijn. “Dus je bent bang dat ze je afwijzen?” vroeg ik. In een impuls zei ze “Ja” en ze schrok van haar eigen antwoord in het besef dat dat dus met een angst te maken heeft.
Afgelopen weekend was ik op pad voor twee dagen. Lekker avontuurlijk met het campertje naar Zeeland. Hoewel in eerste instantie het avontuur niet heel groot was, ik had namelijk een camping geboekt voor twee dagen. Alleen, na één nacht waren er teveel redenen te noemen waarom het niet de fijnste camping ter wereld was en ik besloot de boel in te pakken en lekker naar het strand te gaan. Voor het eerst in tijden had ik echt geen enkel plan. Geen idee waar ik ’s avonds zou slapen en of ik überhaupt een camping zou vinden. Het zou vast allemaal zo ingewikkeld niet zijn. Dat viel een beetje tegen.
Bij mij trok het bloed weg uit mijn gezicht
Met het mooie weer blijkt dus heel Nederland aan het kamperen te zijn geslagen en waren de meeste campings vol. Toch vond ik er één met een plekje waar precies nog een campertje zou kunnen staan. Perfect dus, dacht ik. Ik ging met de dame kijken waar het was en vol trots liet ze het uitzicht over het grasveld zien. Bij mij trok het bloed weg uit mijn gezicht. Ik zag alleen maar de warme tegels waar ik op zou staan en de warme stenen van de schuur er vlak achter. Ik herkende de impuls om de situatie goed te praten: “Ach, het is maar voor één nachtje, het zal vast meevallen.” De kans dat ik immers geen camping meer zou vinden was best groot. Al snel verplaatste ik m’n aandacht naar m’n gevoel en m’n hele ziel en zaligheid schreeuwde NEE! Ik vertelde dus vriendelijk dat ik geen gebruik zou maken van het aanbod omdat ik echt heel graag op gras wilde staan. Ze begreep het.
Vlak voor ik weer wegreed, zei de dame dat er misschien nog plek was aan de overkant. De overkant? En ja, daar was een camping die ik had gemist. Om het verhaal geen drie kantjes te maken zal ik het verder kort houden. Je raadt denk ik al dat ik daar aan de overkant alles kreeg waar ik naar verlangde. Ik werd ontvangen door een vriendelijk echtpaar, ze hadden nog wel een “reserveplekje” vrij. Ik wilde toch gras? Ik kreeg al het gras van de wereld, overal om me heen. M’n campertje en ik waren er erg blij mee. Eind goed al goed.
Daar is het leven gewoon te kort voor
De reden dat mijn ervaring het delen waard is, is het gemak waarmee ik op die stoeptegels had kunnen gaan staan. Het zou op dat moment ook werkelijk het makkelijkste zijn geweest. Het had me alleen geen plezier opgeleverd, de beslissing zou het gevolg zijn geweest van een angst om geen slaapplaats te vinden. En daar is het leven gewoon te kort voor. Het leven is niet bedoeld om te behelpen, om genoegen te nemen met iets waar je niet echt blij van wordt. En als je werkelijk voelt dat iets niet klopt, zal er altijd een oplossing ontstaan.
Voor mijn klant was de situatie net iets anders en toch ook hetzelfde. Ze voelde namelijk dat ze het niet eens was met haar broer en zus en had onbewust haar angst gevolgd in plaats van naar haar “NEE” te luisteren. Ze had het niet eens in de gaten gehad. Zo makkelijk is het om je leven te laten leiden door angst, zonder het in de gaten te hebben. Sterker nog, als ik om me heen kijk, zie ik enorm veel mensen hun leven laten leiden door angst. Ze blijven in een relatie die niet meer klopt bijvoorbeeld of blijven in hun baan die geen energie meer geeft.
Het is een vorm van schijnveiligheid
Wanneer we met rouw te maken krijgen, is het risico om vanuit angst te handelen groot. Er is al zoveel houvast weggevallen, dat de keuze voor zekerheid vaak wordt gemaakt ten koste van geluk. Uit angst om de overleden dierbare tekort te doen, uit angst voor de toekomst of uit angst om mensen teleur te stellen, kan het lastig worden om de nieuwe versie van jezelf te ontdekken. Mijn klant was bang om haar broer en zus te verliezen als steunpilaren, ze had ze hard nodig na het overlijden van haar vriend. Ze kreeg er een vorm van houvast voor terug, alleen wel ten koste van zichzelf. Het is een vorm van schijnveiligheid, om te kiezen voor de zekerheid vanuit de buitenwereld, terwijl er van binnen een stukje afbrokkelt.
Angst is er niet alleen bij een grote dreiging, het laat zich in heel subtiele vorm zien. Het herkennen van angst is de belangrijkste stap om het niet je leven over te laten nemen. De impuls om vanuit angst te reageren had ik ook en dat is oké. Hoe vaker je je intuïtie volgt en vertrouwt op een goede afloop, hoe makkelijker het wordt om voorbij te gaan aan de angst. En mijn klant? Ze deelde uiteindelijk met haar broer en zus haar mening in de betreffende kwestie. Ze hadden heel ontspannen gereageerd en zij had weer een stukje vertrouwen gewonnen.
En jij? Welke angst heb jij in de ogen te kijken? Wil je het hieronder met me delen?
