Als er één schaap over de dam is...
Afbeelding van S. Hermann & F. Richter via Pixabay
Het zal je misschien verbazen omdat ik alleen woon en werk, maar ik vind het ook op vakantie soms fijn om alleen te zijn. Soms hè, niet de hele tijd. Op reis is het alleen zijn voor mij iets heel anders dan alleen wonen of werken, het voelt zo avontuurlijk. Daarbij mis ik in Nederland soms ruimte om me heen. Waar ik woon, wonen ook andere mensen in de buurt, ik werk natuurlijk ook met mensen. En hoewel ik met de allerliefste mensen werk, ik weet dat wanneer ik alleen ben, en dan vooral in de natuur, met ruimte om me heen, dat ik dan het meeste oplaad. En zelfs nog meer als er geen straling om me heen is.
Ik had m’n picknickkleedje mee waardoor ik even kon liggen
Op mijn laatste dag in Oostenrijk (ja sorry wéér Oostenrijk, maar het was ook zo inspirerend!) was ik aan het wandelen rond een super afgelegen bergmeer. Op 2000 meter hoogte, prachtige beekjes, watervalletjes die uit de bergen kwamen. Het meer was dus omringd door bergen op die plek en ik had geen bereik op m’n telefoon en ik vond het zalig. Geen straling, geen verslaving om steeds op m’n telefoon te checken of ik nog een mailtje had en of iemand had gereageerd op Facebook (ja ik ben ook gewoon mens). Het kon gewoon niet, wat een rust.
Ik zocht af en toe een plekje op, ik had m’n picknickkleedje mee waardoor ik even kon liggen, even niets hoefde, ruimte om me heen. Ruimte was er genoeg. En wat denk je? Iedere keer als ik een plekje had gevonden, kwamen er mensen op een paar meter afstand ook daar zitten. Aan het meer, terwijl het een gigantisch meer was en er nog zoveel andere plekjes aan het meer waren.
De bescherming die een kudde biedt, die is er niet meer
Ik kan dit gebeuren natuurlijk beschouwen als compliment, want ik leek een enorme aantrekkingskracht te hebben op al die mensen. Voor een ogenblik was mijn ego enorm gestreeld, totdat ik me realiseerde: we zijn kuddedieren. Ik denk graag dat ik er niet één ben, maar het valt me op dat we het allemaal doen. Dus ja, ik ben er natuurlijk ook één, want ik ga ook graag naar plekken waar ook andere mensen zijn. Helemaal alleen op de wereld rondlopen is zelfs mijn ding niet. Voor een groot deel heeft dat te maken met een gevoel van veiligheid. Het voelt veilig als iemand anders ook een meertje in durft te gaan of als iemand anders ook durft te reizen in een bepaald gebied. Ook voor ons geldt: als er één schaap over de dam is, volgen er meer.
Waar ik naartoe wil met dit verhaal, is dat een groot verlies voor velen betekent dat er een nieuwe weg wordt ingeslagen. Of je nu wil of niet, rouw forceert je om een andere weg te volgen. Een weg die je zelf in moet slaan. Een weg waarop je niemand kunt volgen, want niemand is exact jouw weg ooit voorgegaan. En dat voelt vaak niet veilig. De bescherming die een kudde biedt, die is er niet meer. We zijn het niet gewend. We vinden het zo fijn als iemand ons voorgaat of ons even vertelt waar we naartoe moeten of wat we tegen kunnen komen en wat we dan moeten doen. En bij rouw hebben we dat allemaal zelf uit te vinden.
Dit gegeven druist volledig in tegen het gevoel van ons kuddedieren
Je kunt niet veilig naast iemand aan een meertje gaan zitten als je rouwt, want je bent je eigen pad aan het bewandelen. Het volgen van iemand anders zorgt er alleen maar voor dat je er langer over doet om jouw pad te vinden. Wat je bijvoorbeeld kunt doen, is af en toe iemand vragen er voor je te zijn. Of vertellen hoe het voelt op jouw pad. Af en toe iemand vragen om een stukje met je mee te lopen. Of iemand die net zo’n soort route heeft gelopen vragen om je te begeleiden en je te leren hoe je de weg kunt vinden. Net zoals je in de bergen iemand met Alpine ervaring kunt vragen om tips of begeleiding.
Dit is waarom rouw zo alleen kan voelen en waarom rouw zo onzeker voelt. Het is de weg van het leren vertrouwen op je eigen pad. En dat vertrouwen is er niet in één of twee stappen, daar zijn flink wat stappen voor nodig en soms een bemoedigende blik van iemand die je vertrouwt. Dit gegeven druist volledig in tegen het gevoel van ons kuddedieren, we hebben niemand om te volgen terwijl we dat het liefste doen. Hierdoor wordt de keuze om óf te blijven waar je bent óf om je eigen kuddeleider te worden. Wat kies jij? Wil je het hieronder delen?
Heb ik je interesse gewekt?
Ben je klaar voor nog meer tips die werken zodra jij besluit dat je het genoeg alleen hebt geprobeerd? Ontvang ze gratis en zonder iets te hoeven doen in je mailbox.
Je geeft toestemming aan OverRouw voor de zorgvuldige verwerking van je gegevens. Bekijk de privacy policy.