Afgelopen woensdag begeleidde ik een lotgenotenavond voor een mooie organisatie. Ze hadden een bijzondere groep mensen uitgenodigd in de online omgeving. Bijzonder, omdat ze stuk voor stuk enorm gretig waren om verder te komen (ik wilde het Engelse woord ‘eager’ gebruiken, maar laat ik de taalverbeteraars deze keer voor zijn). Ze grepen dan ook alles aan wat ik aanbood en namen zichzelf en elkaar echt serieus. Eén van deze mensen vroeg of we over een specifiek onderwerp konden praten, want binnenkort is het een jaar geleden dat haar dierbare overleed. Haar vraag was dus vooral: “Wat doe je met zo’n dag?”
Die gretigheid heeft ook zo z’n nadelen
Haar vraag kwam vanuit dezelfde gretigheid als ik de rest van de avond had gezien. Ik word er enorm blij van, want wat voelbaar was, was dat iedereen een steentje wilde bijdragen en ook open stond om nieuwe dingen te doen en te leren. Dus hadden meerdere mensen mooie ervaringen die ze deelden over hun ‘eerste keren’, zodat zij kon voelen of dat ook iets voor haar zou zijn. Ze was er blij mee. Toch heeft die gretigheid ook zo z’n nadelen.
Nu ben ik wel benieuwd of jij ook zo lekker gretig dit zit te lezen en hoop op allerlei tips over wat je zou kunnen doen op zo’n dag. Zoals je van me gewend bent, is de insteek van deze blog net een beetje anders. Want ja, ik zou allerlei activiteiten kunnen opsommen en je brein tevreden kunnen stellen met kennis. Wat dat voornamelijk met je doet, is dat er alleen nog maar meer over na gaat denken. Je gaat dan alle opties afwegen en bent dus alleen maar in je hoofd bezig. Dat is precies wat ik niet wil adviseren.
Je moet helemaal niets
De eerste keer zonder is nieuw, het is spannend en je weet niet hoe je je zal voelen. De eerste keer zonder betekent dat je een nieuwe invulling gaat geven aan verjaardagen, feestdagen en nu ook aan de sterfdag. Voor de duidelijkheid: het betekent dat JIJ een nieuwe invulling gaat geven aan deze dagen. Je moet helemaal niets. Sommige van mijn klanten maken zich in eerste instantie enorm druk over zo’n dag en komen er vervolgens achter dat ze zich op die dag heel anders voelen dan ze hadden gedacht.
Wat ik ook zie, is dat de periode voorafgaand aan zo’n dag vaak in beslag wordt genomen door de rouw. Vaak, maar niet altijd. Na het overlijden van mijn moeder hadden zowel mijn vader, mijn broer als ik relatief weinig met de verjaardag van mijn moeder. Het raakte ons simpelweg niet. Voor mij was een jaar later haar sterfdag wel een grote dag, de ik heb doorgebracht met het draaien van muziek van het afscheid. Het was oké zo. Het paste bij mij en ook bij mijn moeder, die ook niet zo van de poespas was.
Zolang jij je er maar goed bij voelt
Dat kan ook heel anders kan ik je zeggen en alles is oké. Zolang het past bij jou en bij jouw overleden dierbare, zijn er geen regels over wat te doen. Pak het groots aan of klein, nodig mensen uit of juist niemand, ga naar een bijzondere plek of blijf thuis, plan het van tevoren of beslis op het laatste moment: doe het, zolang jij je er maar goed bij voelt. Denk er alsjeblieft niet teveel over na. Voel vooral wat klopt voor jou en als je het niet weet, laat het dan rusten. Ieder moment dat je hiermee bezig bent, ben je niet met je aandacht bij jezelf en wat je op dat moment nodig hebt. Dat laatste is precies wat je juist wel nodig hebt om het antwoord te vinden.
Dit is dus wat er gebeurt als je je zo druk maakt om “die dag”. Je bent met je aandacht overal, behalve in het nu. Onderzoek rustig wat het allemaal met je doet, zonder iets te moeten of willen. Een sterfdag kan een mooie dag zijn om je dierbare te herinneren, maar hoe je je op die dag voelt, is niet te voorspellen. Erop anticiperen heeft dus geen enkele zin, het brengt je alleen maar stress. Dus adem in, adem uit, breng je aandacht naar jezelf en ga stap voor stap, dag voor dag, weer door. Alles op z’n tijd.
Maakte jij je ook zo druk voor de eerste sterfdag? Of komt die dag er voor jou nog aan? Wil je hieronder delen wat het met je doet?
