Verhaaltjes, we zijn er dol op. Van kinds af aan hangen we aan de lippen van onze ouders als ze ons een verhaaltje vertellen, kijken we naar de verhaaltjes in de Disneyfilms en verzinnen we zelf verhaaltjes. Met verhalen gebruiken we ons inbeeldingsvermogen en duiken we in een andere wereld, alles is er mogelijk. Je herkent vast wel dat de manier waarop zo’n verhaal wordt verteld, voor een groot deel bepaalt hoe de boodschap overkomt. Ik bedoel, of iemand met monotone stem een verhaal voorleest of dat je een blockbuster op groot scherm bekijkt: het maakt nogal uit voor de beleving.

Als we het over verhalen hebben, hebben we het meestal over een verhaal van iemand anders of een verhaal dat is verzonnen. De verhalen die ik vandaag graag benoem, zijn de verhalen die we over onszelf vertellen. Want als iemand weet dat dat verhaal kan veranderen, ben jij het wel. Met het overlijden van jouw dierbare is jouw verhaal per direct veranderd. Zo bestaat je leven uit tig andere, kleinere of grotere verhalen.

Als antwoord ontving ik een uitgebreid verslag

Ik leg het uit aan de hand van een verhaal, hoe treffend. Een lieve klant van mij (ik mag haar voorbeeld gebruiken) kwam een tijdje geleden bij mij terecht vanwege het overlijden van haar beide ouders. Ze had het een tijdje zelf aangekeken, maar ze voelde niet meer dat ze vooruitkwam. Ze noemde zelfs het woord ‘verbitterd’ omdat ze vooral met haar moeder nooit de band had mogen ontwikkelen die ze had gewild. Ze had altijd iets gemist: warmte, zorgzaamheid, het was er niet echt. Ze voelde dus met name verdriet om wat er niet was geweest.

Haar wens was om de rust in zichzelf te vinden, vrede. Het stond haaks op wat ze op dat moment voelde en ik vroeg haar iets te delen over wat ze precies voelde. Haar antwoord bleek allesbepalend. Ik had heel specifiek gevraagd om te vertellen over wat ze voelde, maar als antwoord ontving ik een uitgebreid verslag van wat er die ochtend was gebeurd op haar werk. Een verhaal over haar collega die niet naar haar had geluisterd maar vervolgens aan de haal was gegaan met haar inbreng voor een project. Ze keurde niet alleen het gedrag van haar collega af, maar ook haar eigen reactie daarop. Ik zal je de details besparen, want m’n punt heb ik denk ik al gemaakt.

Het raakte haar in het gevoel dat ze niet werd gezien voor wie ze was

Zonder dat ze het in de gaten had, passeerde ze mijn vraag over wat ze voelde en dook ze in het verhaal. Ze had zichzelf aangeleerd om op die manier haar leven te definiëren: door haar aandacht te richten op wat er gebeurde en niet op wat ze voelde. En geloof me als ik zeg dat ze niet de enige is. Sterker nog, ik vermoed dat we het allemaal in meer in mindere mate doen. De reden is dat we ons welzijn jarenlang hebben geïdentificeerd met onze omstandigheden. Maar zelfs als alles op rolletjes loopt in je leven, kun je je toch flink beroerd voelen. En als je leven een zootje is, kun je je helemaal happy voelen.

Wat gebeurt er met ons als we uit het verhaal stappen en ons “naakte” zelf laten zien? Wat voel je, nu, op dit moment? Wat doet het met je als iemand je niet begrijpt? Waar raakt het je als een ander kritiek heeft op hoe je met je rouw omgaat? Mijn klant ontdekte dat het gedrag van haar collega haar raakte in het gevoel dat ze niet werd gezien voor wie ze was. Ze voelde zich niet gewaardeerd. Een gevoel dat ze herkende van vroeger. Puur door daar met de aandacht naartoe te gaan, ontstond er ruimte, kon ze weer vrij ademen en was ze vrij van het verhaal. Want haar collega was niet het onderwerp van het verhaal, dat was ze zelf.

We blijven vaak nog in een verhaal hangen

Dit is wat ‘aandacht voor jezelf’ inhoudt. En hoezeer we ook weten dat het belangrijk is, zo vaak blijven we nog in een verhaal hangen over wat er misging, wat er had moeten gebeuren, wat de ander had moeten zeggen, ga zo maar door. En dat is oké voor even, zolang het leidt naar waar het om gaat: wat doet dat met jou? Zo verander je jouw beleving van dat wat er is gebeurd. Niet vanuit verhaal, maar vanuit waarheid, jóuw waarheid.

Je kunt niet met je aandacht bij jezelf zijn als je met je aandacht in het verhaal zit. Om jezelf opnieuw te leren kennen, om je zelfvertrouwen te vergroten en om naar de buitenwereld te kunnen communiceren over wat jij nodig hebt, is deze stap essentieel. Om uit het verhaal te stappen en in de naakte waarheid. Maak van jezelf de hoofdrolspeler van je gevoelsleven. Wie ben jij zonder je verhaal? Wil je het hieronder met me delen?