Een paar weken geleden deelde ik in de blog Wat als het wel was gelukt? dat ik lang een kinderwens heb gehad. Wat ik daar niet heb gedeeld, is dat ik op een bepaald moment heel duidelijk heb gevoeld: het is klaar, ik stop nu met proberen. Mijn grens was bereikt, terwijl ik niet wist dat dat mijn grens was. Ik had me eigenlijk voorgenomen om het te blijven proberen, totdat ik ineens merkte dat ik mijn grens had bereikt.

Ik kón niet meer

Je weet pas dat je een grens hebt als je er overheen bent gegaan. Ik heb het dus over de grenzen van je eigen kunnen. Ik kón niet meer, ik werd er ongelukkig van en wilde weer leven, plezier maken en plannen maken. Dit was niet hoe ik het me had voorgesteld en het was tijd om mijn plannen aan te passen.

Het klinkt zo makkelijk dat het belangrijk is om je grenzen aan te geven, dat je niet over je eigen grenzen heen moet gaan. Maar wat als je niet weet waar die grenzen liggen? Bij rouw ben je opnieuw aan het uitzoeken waar je grenzen eigenlijk liggen, en daarbij varieert het nogal van dag tot dag. Vooral in je energie niveau is er veel veranderd, maar ook in je interesses en in je behoefte aan sociale interactie.

Ik ga niet echt aan op wat iemand heeft bedacht

Een klant van mij vroeg zich af of het weer tijd zou zijn om te gaan werken of niet. Ze had tot nu toe de ruimte genomen voor zichzelf, voor de rouw, het kon niet anders. Maar het kriebelde en vooral had ze bedacht dat het wel tijd was. En als je mij een beetje kent, weet je dat ik niet echt aan ga op wat iemand heeft bedacht, maar wel op wat het lijf aangeeft. En eigenlijk was dat signaal van haar lijf heel duidelijk een nee. Haar lijf heeft nog veel rust en ruimte nodig, wat meestal niet makkelijk samen gaat met verplichtingen die bij werken horen.

Normaal gesproken zou ik daarbij laten, maar deze keer niet. Ik zag namelijk ook een kleine twinkeling, een bepaalde drive om op een nieuw avontuur te gaan; het signaal dat het tijd is om de grenzen op te zoeken. Daar waar de rouw nog heel rauw is en je je nog te breekbaar voelt, is het daar vaak geen tijd voor. Deze keer wel. Tijd om iets nieuws aan te gaan en te ontdekken waar die grens in haar kunnen precies ligt. En de enige manier om dat te ontdekken, is om er minstens een keer overheen te gaan. Om een keer gek te doen.

Misschien is dit ook voor jou van toepassing en is het een goed moment om te onderzoeken waar je grenzen zijn. Weet je niet waar je wel of niet energie voor hebt maar wil je wel vooruit? Kijk of het tijd om iets nieuws te gaan doen, iets wat je tot nu toe sinds jouw grote verlies nog niet hebt durven of kunnen aanpakken. Maar doe het heel bewust en stapje voor stapje, zodat je precies weet wat energie kost en waar je energie van krijgt. En zorg voor een back-up systeem, bijvoorbeeld door op je werk aan te geven wat ze wel en niet van je kunnen verwachten. Of, als je een eigen bedrijf hebt, door aan je klanten aan te geven dat je flexibel wil zijn in je afspraken.

Blijf mild naar jezelf en breng je verwachtingen omlaag

Onthoud dat dit niet een beslissing is om terug te gaan naar hoe het was, maar dat het een beslissing is om te ontdekken wat je aankunt, waar je grenzen liggen. Hierdoor heb je de vrijheid om je leven zo in te richten zoals het nu bij je past. En lukt het niet zoals je zou willen? Blijf alsjeblieft mild naar jezelf en breng je verwachtingen omlaag. Het doel is niet om ergens uit te komen, dus het ontdekken dat iets niet lukt, is net zo nuttig als het ontdekken dat iets wel lukt.

Wil je weten of je je vermaakt als je alleen op vakantie gaat? Probeer het uit. Wil je weten of je er klaar voor bent om meer te gaan werken? Probeer het een maand uit. Doe eens een keer gek en doe het gewoon. Soms is het nodig om een keer over je grens heen te gaan zodat je je grens kunt vinden. Zolang je het niet overhaast, zodat je het direct herkent, zul je zien dat het je helderheid geeft over wie je bent. Je mag helemaal zijn wie je bent, met je verlies.

Heb je bij het lezen van deze blog ook een kriebel gevoeld om iets nieuws op te pakken? Wil je het hieronder met me delen?