Gezien het werk dat ik doe, spreek het voor zich dat ik interesse heb in dingen die over leven en dood gaan. Dan is het eigenlijk wel verrassend dat ik geen enkele aanleg heb om voor “leven” te zorgen in de vorm van planten of bloemen. Ik doe echt m’n best met plantenvoeding en genoeg water geven. En in de tuin snoei ik netjes in de maand waarop het volgens internet mag. Maar regelmatig valt er weer een plant om en mag ik weer een ritje Intratuin doen.

Dan gaat alle energie naar de bol zodat deze ieder jaar weer bloemen blijft geven

Mijn mini-tuintje laat ik maar een beetje verwilderen, in de hoop dat de natuur beter raad weet dan ik. En over het algemeen gaat dat best goed, ieder voorjaar ben ik verbaasd dat de narcissen weer de kop op komen steken, als een wonder uit die koude grond. Zo bijzonder dat door die vrieskou heen die bol in leven blijft en de energie vindt om een nieuwe bloem naar de oppervlakte te brengen. Ieder jaar laat ik ze uitbloeien en knip ik de bloem eraf en de bladeren laat ik zitten tot ze geel worden. Heb ik ook van internet geleerd, want dan gaat alle energie naar de bol zodat deze ieder jaar weer bloemen blijft geven.

Je hebt vast al in de gaten waar ik naartoe ga met dit verhaal, want de natuur heeft ons iedere keer weer een mooie les te leren. In de cyclus van het leven bloeien de bloemen ieder jaar, waarna ze weer verwelken. Maar het meest bijzondere vind ik misschien nog wel dat wanneer de bloem op tijd wordt weggeknipt, de bol z’n energie kan bewaren. Hij houdt nog een tijdje de bladeren vast om daar voldoende voedsel uit op te slaan. Als ik de bloem niet zou afknippen, zou de bol misschien niet voldoende energie bewaren om nieuwe bloemen te leveren.

Het is de stap van het onderzoeken wat jouw verlies voor jou betekent

Uiteindelijk gaat dit over een precair maar belangrijk onderwerp: loslaten. Het is een precair onderwerp omdat de term vaak verkeerd wordt begrepen. In de balans van het rouwen is het verder kijken, naar de toekomst kijken een essentiële stap. Het is de stap van het onderzoeken wat jouw verlies voor jou betekent in jouw leven, het onderzoeken van hoe je jouw verlies integreert als onderdeel van je leven. Een mooie manier van benoemen hiervan is “anders vasthouden”.

Het betekent namelijk niet dat je de liefde voor jouw overleden dierbare los te laten hebt, of dat de herinneringen er niet meer mogen zijn. Nog deze week sprak ik een jonge vrouw waar het overlijden van een familielid volledig wordt stilgezwegen in het gezin. Dat is een geforceerd loslaten dat niet werkt, omdat de liefde en herinneringen er simpelweg zijn en deze niet verdwijnen als we die verzwijgen. Het maakt de rouw juist ingewikkelder.

Maar loslaten in de vorm van wennen aan het niet meer dagelijks je moeder kunnen bellen of onderzoeken hoe je zonder je partner de kinderen op zal voeden, is iets wat op een gegeven moment wel ruimte wil krijgen. Het gaat over een nieuwe manier vinden om je leven vorm te geven, door naar je eigen behoeftes te kijken en te bepalen hoe je dit nu vorm wil geven. Zoals een man die zijn zoon verloor eens zei: “Het is het erkennen van het feit van het verlies, zonder dat het te pruimen is.”

Je blijft koesteren en vasthouden, maar op een manier die jou faciliteert je leven voort te zetten

Deze vorm van loslaten, of anders vasthouden, hebben we nodig om onszelf te kunnen blijven voeden. Net als de narcis. Het mogen koesteren van de voeding die de bloei heeft opgeleverd staat voor het koesteren van de liefde die altijd blijft. De liefde die voeding is voor het kunnen dragen van je verlies in de rest van je leven. Voeding om je voor te bereiden op een leven waarin je nieuwe dingen ontdekt, zoals de narcis weer nieuwe bloemen zal produceren.

Laat je dus niet afschrikken door het woord loslaten en laat je niet wijsmaken dat het nodig is om je dierbare los te laten. Je blijft koesteren en vasthouden, maar op een manier die jou faciliteert je leven voort te zetten, omdat je het waard bent. Het is zorgen voor jezelf, je laten voeden juist door los te laten en zo te zorgen voor voeding voor jouw toekomst. Ben jij het waard?

Lukt het jou om op een andere manier vast te houden? Waar loop jij tegenaan? Wil je het hieronder met me delen?