Het is oké om niet oké te zijn

Waar de intelligente lockdown (wat een geweldige term) voor sommigen rustig aan het landen is als huidige realiteit, is het voor anderen een ware strijd om staande te blijven in het leven zoals het nu is. Ik zie en hoor heel verschillende reacties op de verlenging, van het voelen van rust omdat het tenminste duidelijk is, tot zorgelijk, tot regelrechte paniek.
Ik moet zeggen dat hoewel ik tot de eerste categorie behoor, nog steeds de emotie rond de collectieve pijn me blijft raken. Een simpele supermarkt reclame van die met dat blauwe logo zorgde gisteren nog voor de nodige tranen. In de reclame zie je hoe een gezin op afstand met videobellen contact heeft met oma. Het jongetje doet eitje tik met oma tegen het scherm aan en ze maken er een mooie Pasen van. Het besef dat er zo ontzettend veel mensen iemand gaan missen raakt me nog steeds. Opa’s en oma’s die niet traditioneel de eieren verstoppen, geen grote familiediners, mensen die ook dan alleen zijn.
We missen allemaal wel iemand waar we nu niet even langs kunnen gaan
Het is niet mijn de bedoeling om er een drama verhaal van te maken, maar ik zit nu gewoon wéér te snotteren. This is real! Ik laat het me maar raken en ga weer door met wat ik te doen heb. Ik wil het ook eigenlijk niet over mijn gesnotter hebben, maar over die verschillende reacties die we hebben op de huidige gebeurtenissen.
Want wat wel duidelijk is, is dat we allemaal wel ergens tegenaan lopen. Hoe verschillend de uitdagingen ook zijn, ze zijn er. De ene persoon voelt zich alleen, kan wel een knuffel gebruiken en mist de sociale contacten. De andere persoon wordt regelrecht gek van de drukte in huis, moet ook nog werken en de kinderen helpen met huiswerk. Het zijn zo’n beetje de twee uitersten van waar we mee te maken hebben, waar we allemaal wel iemand missen waar we nu niet even langs kunnen gaan.
En naarmate de tijd verstrijkt, lijken de uitdagingen alleen maar groter te worden. Het is niet meer even twee weken uitzingen, dit is serious business. En hoewel dit onderwerp niet specifiek een link heeft met rouw na een overlijden, is dit momenteel zo groot aanwezig, dat ik het belangrijk genoeg vind voor een blog.
We hadden zo onze oplossingen nog voordat er een probleem was
Wij zijn normaal gesproken namelijk enorm goed in het controleren van dingen, om onze zaakjes op orde te hebben. Was er een probleem? Dan losten we het op. Had je behoefte aan gezelligheid? Dan zorgde je voor een afspraak met vrienden. Had je juist behoefte aan tijd voor jezelf? Dan zorgde je dat de kinderen bij vriendjes gingen spelen. We hadden zo onze oplossingen gevonden nog voordat er een probleem was. Nu kan dat niet meer.
We zijn nu op het punt aangekomen waar het voor de meeste mensen gewoon te hanteren is, maar ik ken ook mensen die geen idee hebben hoe ze dit nog weken moeten volhouden. Daarmee kom ik uit op de moraal van dit verhaal: Het is oké om niet oké te zijn. Het is oké om het even niet te weten. Het is oké om uit te reiken. Het is oké om bij iemand je hart te luchten. Het is oké om om hulp te vragen. Je hoeft geen superheld te zijn!
Je hoeft niet alles zelf op te lossen
De kwaliteit van de oplossingsgerichte maatschappij heeft zich wel bewezen. Nu is de tijd aangebroken om mee te geven. Ik zeg met opzet niet toegeven want dat voelt alsof je je gewonnen geeft, maar meegeven voelt zachter, als overgave aan dat het ook even k#t mag zijn. Je hoeft niet alles zelf op te lossen, je mag je kwetsbaar voelen, het is echt oké. Ik zie mensen die dit gevoel al zolang voor zich houden, dat ze echt breken op het moment van uitspreken. Pas dan komt de ontlading, pas dan komt het besef dat het eigenlijk zo niet langer gaat. En dan nog blijkt het lastig te zijn om om hulp te vragen.
Pas wanneer je voor jezelf toegeeft dat je wel hulp kunt gebruiken, komen de mogelijkheden op je pad. Zolang jij besluit het allemaal zelf te moeten doen, weten anderen niet wat je nodig hebt. Sterker nog, soms weet jezelf niet eens wat je nodig hebt. Een optimale aanreiking is niet waarschijnlijk in deze tijd, maar een creatieve wel. En die aanreiking komt alleen zodra jij ervoor open staat om die te ontvangen. Je hoeft niet de wereld te redden, dat doen we samen. En samen betekent dat we mogen geven én ontvangen, jij dus ook.
Hoe goed ben jij in hulp vragen? Wil je het hieronder met me delen?
Heb ik je interesse gewekt?
Ben je klaar voor nog meer tips die werken zodra jij besluit dat je het genoeg alleen hebt geprobeerd? Ontvang ze gratis en zonder iets te hoeven doen in je mailbox.
Je geeft toestemming aan OverRouw voor de zorgvuldige verwerking van je gegevens. Bekijk de privacy policy.