Gisteren kreeg ik een prachtige bos pioenrozen, je weet wel, die prachtige rozen die je twintig jaar geleden nog nooit had gezien (ik niet in ieder geval) maar nu vanaf het voorjaar op komen duiken. Ik hou ervan, onder andere vanwege de onvoorspelbaarheid van of en wanneer de knoppen opengaan. Dat is altijd een beetje spannend omdat de meeste knoppen nog dicht zijn op het moment van kopen. Maar áls ze opengaan dan komt er toch een pracht in huis, daar kan ik wel naar blijven kijken.

Mijn bezoek en ik zaten dus naar die bos pioenrozen te kijken waarvan de meeste knoppen nog dicht waren en er kwam ter sprake dat er een trucje is om de knoppen te helpen openen. Het blijkt te helpen om ze af te spoelen onder lauwwarm water, zodat het suikerlaagje dat erop zit wegspoelt, waardoor ze makkelijker openen. Wat een tip voor in een rouwblog nietwaar? Het is uiteraard voor mij een aanleiding geweest om een mooie uitleg te geven over iets wat er veel gebeurt bij rouw.

Uitreiken naar anderen kan een uitdaging zijn

Doordat je dierbare er niet meer is, kan het lastiger zijn om te vertrouwen in het leven en in de wereld om je heen. Een groot verlies laat bijna letterlijk je leven op z’n grondvesten schudden. Het feit dat niemand kan voelen wat jij voelt, zorgt er bij veel mensen voor dat ze zich eenzaam voelen. Uitreiken naar anderen kan een uitdaging zijn omdat het leven al teleur heeft gesteld. Het is een mechanisme om jezelf te beschermen, om nog meer pijn te voorkomen. Want wat als de ander niet kan geven wat je nodig hebt? Of erger, wat als de ander jou niet accepteert in wat je doormaakt?

En zo sluiten talloze harten na een groot verlies, alles om het kwetsbare hart te beschermen. De vraag is alleen of het hart hier werkelijk blij van wordt. Het antwoord lijkt me een duidelijke ‘nee’. Het hart zal altijd naar verbinding blijven zoeken en zodoende zal iedereen die dit herkent ook een knagend gevoel herkennen. Het werkt niet, het klopt niet om jezelf zodanig te beschermen. Het is een rigoureuze manier om de levensstroom te stoppen, dat kan nooit de bedoeling zijn. Maar hoe dan wel? Hoe kun je je hart openen op een manier die veilig voelt?

De knop zal niet meteen openen

Soms is daar een beetje hulp voor nodig, net als bij die pioenrozen. Het beschermlaagje mag er voorzichtig met lauwwarm water vanaf gewassen worden. Niet al schrobbend, niet met koud of met heet water. En dan nog zal de knop niet meteen openen, daar is tijd voor nodig. En heel voorzichtig zal de knop de gemaakte ruimte in gebruik gaan nemen en uiteindelijk openen. De ene sneller dan de andere. Het verwijderen van het beschermlaagje is dus waar het is essentie om gaat. Daar zijn twee dingen voor nodig.

Allereerst is er bewustwording voor nodig: een kritisch durven kijken naar jezelf. Op welke momenten hou je je hart gesloten? Bij welke mensen of in welke omgeving stap jij uit verbinding? Voel ook goed welke emoties die mensen of omgevingen bij je oproepen. Maak alles duidelijk zodat je precies weet waarin jij je niet prettig genoeg voelt.

Het tweede dat nodig is om het beschermlaagje te verwijderen is een besluit nemen. Het besluit om liefde weer te laten stromen in je leven. Dat kan iemand anders niet voor jou doen. Het is niet een kwestie van wachten tot de juiste persoon met een toverstokje je hart opent. Alleen jij kunt het doen. Sommige mensen en situaties maken het wel makkelijker dan andere. Zorg ervoor dat je je zoveel mogelijk omringt met fijne mensen en je in situaties begeeft waarin je je prettig voelt. Zo bouw je het vertrouwen op en maak je je ‘hartspier’ sterker.

Ben je er klaar voor om je hart te openen?

We kunnen onze harten weer leren openen. Dit gaat niet persé om een nieuwe relatie, het gaat vooral om het vertrouwen in de mensen om je heen. Om uit je bubbel te stappen en in verbinding gaan. Bij de ene persoon gaat dat vanzelf, de ander heeft wat hulp nodig. Maar zonder dat beetje hulp lukt het misschien nooit. Dan blijft het te eng, voelt het als verraad naar je overleden dierbare of heb je jezelf simpelweg geen toestemming gegeven om weer gelukkig te zijn. Dus kijk naar jezelf en neem een besluit: ben je er klaar voor om je hart te openen?

Herken jij je in het gegeven dat het moeilijker is om te vertrouwen in anderen na je verlies? Wil je het hieronder delen?