Deze week ben ik te vinden op mijn geliefde OpenUP! festival, een creatief bewustwordingsfestival met een spiritueel randje. Iedereen is hier welkom; leeftijd, achtergrond, we zien honderden mensen in alle soorten en maten. We praten wel eens over de “magie van Up”, wat een mooie samenvatting is van de warmte en synchroniciteit die het gemeenschapsgevoel met zich meebrengt. Het gemeenschapsgevoel, het onderdeel zijn van het grotere geheel, het familiegevoel, het samen creëren en kunnen bijdragen, is de grootste kracht van dit festival.

Het uitreiken naar anderen en écht verbinding maken is enorm belangrijk

Wat hier gebeurt, is wat helaas enorm veel mensen in onze maatschappij moeten missen: verbinding. Het is de leegte die ook de rouw met zich meebrengt maar ook los daarvan zijn we erg op het individu gericht. Velen van ons wonen alleen, en velen daarvan kunnen daar eigenlijk niet mee om gaan. Het uitreiken naar anderen en écht verbinding maken is enorm belangrijk maar nog voor veel mensen moeilijk.

Op dit festival kunnen we voelen dat we zijn verbonden, dat we de dingen niet alleen hoeven te doen, dat je aan kunt schuiven aan een tafel waar je niemand kent en toch welkom bent, dat je op het juiste moment de juiste mensen tegenkomt. De warmte die we hier bij elkaar vinden, zou ik graag voor de rest van het jaar mee naar huis willen nemen. En deels doe ik dat ook. Want in essentie zijn we allemaal verbonden, ook als we elkaar niet zien. Maar de meeste mensen voelen dat niet zo. En wanneer je de diepe pijn van de rouw ervaart, is het niet eenvoudig om je af te stemmen op deze verbondenheid.

Die periode van verpoppen is nodig om een vlinder te vormen

De reden dat dit gemis bij rouw zo groot is, is omdat we dan juist afscheid nemen van een belangrijke verbinding, afscheid van een verbinding zoals deze was. De rouw tekent een periode waarin het oude is weggevallen en er nog geen nieuwe invulling is gevonden. Net als een rups die is volgroeid en zich gaat verpoppen. Die periode van verpoppen is nodig om zich tot een vlinder te vormen. Er is een periode van leegte waarin de rups er niet meer is en er langzaam een metamorfose plaatsvindt maar er nog geen vlinder is. En die metamorfose duurt zolang als nodig is.

In die leegte wordt het gemis ervaren van diegene die we zijn verloren, maar vaak ook van wat we hebben gemist. Het verlangen naar verbinding is enorm groot. Maar voordat je de verbinding met de ander legt, wil ik je uitnodigen om eerst de verbinding met jezelf te maken, zodat je vanuit je hart kunt spreken. Om vanuit je hart te kunnen spreken, is het handig om eerst te voelen wat je hart eigenlijk te zeggen heeft. En om dat makkelijk te maken, zijn er 2 vragen die je jezelf kunt stellen.

Wat heeft je tegen gehouden?

De eerste vraag is: Wat heeft je tot nu toe tegen gehouden om uit te reiken? Er zijn talloze redenen te bedenken en voor jou zijn er misschien ook meerdere redenen. Ben je bang dat anderen niet om kunnen gaan met hoe jij je voelt? Ga je er vanuit dat anderen je niet zullen begrijpen? Verwacht je dat anderen vinden dat je klaar moet zijn met rouwen? Vind je dat je het allemaal wel alleen moet kunnen?

Wat levert het je op?

De tweede vraag is: Wat levert het je op om niet uit te reiken? Laat deze vraag rustig landen, want het antwoord ligt vaak niet voor de hand. In eerste instantie denk je misschien dat het je niets oplevert. Maar als je moeite hebt met uitreiken, dan levert het je per definitie iets op om het niet te doen. Bescherm je jezelf door jezelf niet bloot te geven? Voel je je schuldig als je je verbindt met iemand anders dan je overleden dierbare? Of voel je je veilig in het vertrouwde, zelfs als je je rot voelt?

Door jezelf beter te begrijpen, wordt het net een beetje makkelijker om je gevoelens te delen met anderen. Eerlijkheid duurt nog altijd het langst en het is zo ongelofelijk zonde om te tijd die we met elkaar hebben te besteden aan oppervlakkigheden. Gun jezelf en de mensen om je heen om je waarheid te delen. Deel je angsten, je worstelingen, je gedachten en je schuldgevoel. Het mag er gewoon zijn.

Dat is hoe er in die periode van verpoppen toch een opvulling komt. Zo kan er een fijne verbinding groeien met die andere mensen. En nee, hiermee wordt het leven niet meer zoals het was en zal je nooit meer een rups zijn, maar het leven is wel een stuk kleurrijker en warmer.

Vind jij het ook nog moeilijk om uit te reiken? Hoe los je dat op? Wil je het hieronder met me delen?