Rouwen zonder emoties bestaat niet. Wanneer we een groot verlies meemaken en ons hele leven overhoop is gehaald, hebben we het nodig die energie te bewegen in de vorm van emoties. Ze komen ons iets vertellen, ze willen gevoeld worden. Leren omgaan met rouw, is leren omgaan met emoties. Want we komen ze in gradaties tegen die we eerder nooit hebben meegemaakt. Of juist is er een lange tijd een soort gevoelloosheid.

Helaas houden mensen vaak iets achter

Voelen wat je voelt, het gaat dus niet bepaald vanzelf. En er zitten in ieder rouwproces wat addertjes onder het gras die het extra ingewikkeld kunnen maken. Bijvoorbeeld wanneer je na het overlijden van je dierbare iets ontdekt wat je daarvoor niet wist. Hoe ga je daarmee om?

Helaas gebeurt het vaak, dat mensen iets achter houden. En vroeg of laat komen nabestaanden achter de waarheid. Zoals de vrouw die gelukkig was met haar partner. Ze hadden allebei een eigen bedrijf, zij als schoonheidsspecialiste, hij had een garage. Plotseling overleed hij en ze deed er alles aan om de zaken op een rijtje te krijgen, waarbij ze ontdekte dat haar man diep in de schulden zat. Ze was niet alleen haar man verloren, maar ook het beeld dat ze van hem had, haar onbezorgde leven en nog veel meer.

Ze vindt het erg onaardig van zichzelf

Ze wordt er boos en verdrietig van dat hij niet goed z’n zaken op orde had zoals hij altijd zei, als ze weer een aanmaning tegenkomt. Het voelt zo oneerlijk dat zij eerst de schuld kreeg van haar zaak niet op order hebben, terwijl het nu super goed loopt en ze van hem alleen maar puinhoop tegenkomt. Ze baalt er dan van dat ze het niet met hem kan bespreken. Het zijn de momenten waarop ze haar pijn van het hem missen keihard voelt. Maar ze vindt het erg onaardig van zichzelf dat ze zo over iemand denkt die er niet meer is en geen weerwoord meer kan geven.

Ze vindt het verschrikkelijk dat ze boosheid over hem voelt, terwijl ze vindt dat hij dat niet verdient. Ze wil hem graag op een goede manier in haar hart en herinneringen houden. Het liefste wil ze deze vervelende gevoelens loslaten, maar zo makkelijk gaat dat natuurlijk niet.

Hij kan zich niet meer verdedigen

Schuldgevoel popt op de meest interessante moment in het leven op, met name bij rouw. Haar man kan zich niet meer “verdedigen” en dat voelt oneerlijk, alsof zij niet boos zou mogen zijn. Maar dat mag best. Ze voelt het slechts over dit specifieke gedrag van hem, ze zegt hiermee tegen zichzelf “dit vind ik niet OK”. Dat gebeurt in iedere relatie en ieder huwelijk en het is gezond om te weten wat je belangrijk vindt en waar je grenzen liggen. Het betekent niet dat de liefde er niet meer zou zijn of dat het daar consequenties voor zou hebben.

Het niet mogen voelen van de boosheid, is een soort verloochening van wie jij bent. Het wordt juist lichter zodra je jezelf toestaat hier boos over te zijn. Je zegt nee tegen een bepaald gedrag en niet nee tegen de persoon. Bij deze vrouw was en is er heel veel liefde tussen haar en haar man, dat is er óók en dat mag ze blijven voelen. Haar schuldgevoel over de boosheid en de boosheid zelf maken daar geen verschil in.

Je hoeft niet alles OK te vinden

Dit gaat over trouw zijn aan jezelf en duidelijk zijn in wat je welkom heet in je leven en wat niet. Het betekent niet dat je alles OK moet vinden wat je overleden dierbare heeft gedaan. Pas wanneer je je boosheid durft te uiten, kun je je liefde ook weer voelen. De boosheid staat het juist in de weg, als een ballon die je dwangmatig onder water probeert te houden. Laat in plaats daarvan de ballon drijven zodat je liefde ook weer kan stromen.

Voel jij ook boosheid richting je overleden dierbare of heb je dat gevoeld? Wil je hieronder delen hoe je hiermee omgaat?