Wat zijn de afgelopen weken voorbijgevlogen! In mijn geval betekent dat dat het een goede vakantie is geweest, waarin ik de tijd even helemaal heb mogen vergeten. Ik was in Oostenrijk, een land waar ik normaal gesproken niet zo snel naartoe zou zijn gegaan. Ik hou nogal van de zee namelijk en die hebben ze daar nou net niet. Maar ik wilde een keer zo graag naar de bergen in de zomer. Met de corona maatregelen waren alle andere plannen voor de zomer in het water gevallen, dus hup, op naar Oostenrijk.

Er was echter één groot nadeel aan Oostenrijk

Het bleek er net zo mooi te zijn als ik had verwacht. Wat een weelde in de bergen met bloemetjes en vlindertjes. Wat heb ik ervan genoten! Ik was dan een weekje met een vriendin en dan weer een paar dagen alleen, meebewegend met wat er ontstond en vooral veel in de natuur te vinden. Er was echter één groot nadeel aan Oostenrijk: ze spreken Duits. En dan niet het Duits dat wij op school hebben geleerd, maar dat heb ik ook niet onder de knie dus wat betreft communicatie was het echt armoe.

Afgelopen week was ik weer aan het wandelen in een prachtig gebied. In de bergen vind je al snel een berghut met het lekkerste lokale eten. Hier dus ook. Het lekkerste eten, maar Engels praten zit er meestal niet in. In dit geval liet Google Translate het ook afweten, want we waren zo diep in de bergen verstopt dat er geen bereik was. Met handen- en voetenwerk dacht ik dus een gerecht te bestellen dat geen vlees bevatte (ik eet nooit vlees). En je raadt het al: het was niet helemaal wat ik had verwacht.

Een echt diepgaand gesprek zit er vaak niet in

Zelfs op vakantie maak ik de connectie met leven met rouw, want bij rouw is het eigenlijk net zo. Waar je vroeger nog dezelfde taal sprak met de mensen om je heen, ben jij nu degene die een andere taal spreekt. Het leven ziet er anders uit, je hebt andere dingen nodig, je voelt je anders en het lijkt wel of niemand je begrijpt. Net als ik in Oostenrijk kom je er met handen en voeten wel uit voor de meest noodzakelijke dingen, maar een echt diepgaand gesprek waarin je elkaar ten diepste begrijpt, zit er vaak niet in.

Het eerste om hierin te zien, is dat niet zij, maar jij degene bent die een andere taal is gaan spreken. Dat besef helpt vaak om een stukje van de frustratie eraf te halen. Het is niemands schuld dat je elkaar niet begrijpt, het kost moeite, tijd en energie om een andere taal te leren. En in dit geval begint dat bij jezelf. Hieronder heb ik zes tips samengevat om te leren leven met zo’n “taalbarrière”:

1) Zorg ervoor dat jezelf jouw “taal” leert begrijpen.

Wat is het dat je nodig hebt? Waar wil je graag over praten? Hoe wil je dat de ander met je omgaat? Hoe beter jij jezelf begrijpt, hoe beter je dat kunt uitleggen aan anderen.

2) Omring je zoveel mogelijk met mensen die jouw taal spreken.

Dat klinkt logisch, ik weet het. Ik weet alleen ook hoe lastig het is om dit ook echt te doen. Je wil mensen niet teleurstellen en al helemaal niemand kwijtraken. Maar zolang je je niet voldoende begrepen voelt, is het makkelijker om mensen te zoeken die het wel begrijpen, dan te proberen de mensen om je heen te willen veranderen.

3) Verwacht niet dat mensen je altijd begrijpen.

Een klant van mij bleef verwachtingen houden van anderen en daardoor bleef ze teleurgesteld worden. Je maakt het jezelf echt makkelijker als je accepteert dat je niet dezelfde taal spreekt. Als ik naar Oostenrijk ga, weet ik van tevoren dat ik uitdagingen met de taal zal krijgen. In een uitzonderlijk geval krijg ik een gerecht dat ik niet wil;-) Dat is niemands schuld of fout, het gebeurt gewoon.

4) Accepteer dat sommige mensen zullen afhaken.

Dit is niet iets dat je wil horen, want je bent al iemand verloren en het laatste dat je wil, is nog meer mensen verliezen. Alleen die angst voor het verliezen van nog meer mensen, zorgt vaak voor een krampachtig vasthouden aan die mensen die op dit punt in je leven misschien niet meer de beste match voor je zijn. Je mag op jezelf vertrouwen dat de juiste mensen in je leven zijn of komen en dat als er mensen zijn met wie je niet kunt praten of zelfs uit je leven verdwijnen, dat dat voor iedereen het beste is. Je kunt nog steeds om elkaar geven, ook als er geen contact is.

5) Je bent aan het leren, groeien, ontwikkelen. Dus: fouten maken mag.

Relax! Je bent gewoon een mens, je hoeft niet perfect te zijn. Zo weet ik nu wanneer ik iemand moet zoeken om naar het Engels te vertalen. Zo niet, dan neem ik heel bewust een risico en wacht ik zonder verwachtingen af wat ik krijg 😉

6) Jij bent oké ook als je een andere taal spreekt.

De allerbelangrijkste van allemaal. Het kan soms zo alleen voelen en je begrijpt jezelf misschien nog niet goed. Dat kan onzeker voelen of alsof je iets niet goed doet of niet goed genoeg zou zijn. Knoop dan alsjeblieft bij deze heel stevig in je oren: je bent perfect, precies zoals je bent.

Nu ben ik heel benieuwd of jij soms ook voelt dat je abracadabra spreekt. Hoe ga je daarmee om? Wil je het hieronder delen?