Al sinds ik een klein meisje was, heb ik de neiging dingen zelf te regelen. Daar waar die ‘zelf doen’ fase bij de meeste kinderen beperkt blijft tot de peutertijd, ben ik daar wat langer in blijven hangen. Het geeft een heerlijk gevoel om niet afhankelijk te zijn van anderen. Ik kan me nog goed herinneren dat mijn vriendinnen samen meededen aan de playbackshow als Frizzle Sizzle, terwijl ik hoge ogen gooide met mijn Sandra Kim imitatie. Het was niet in me opgekomen om een groepje te starten en daarbij was het met oefenen lekker makkelijk zo in m’n eentje.
Wilde ik iets bewijzen?
Deze manier van denken is er altijd in blijven zitten, het heeft zo z’n voordelen. Ik onderneem makkelijk dingen alleen, ben op m’n zeventiende op kamers gaan wonen en ga op reis als ik daar zin in heb. En toch… (je zag ‘m al aankomen), zoals met alles, is er het gevaar om hierin door te slaan en dat wilde nog wel eens gebeuren. Als ik terugkijk op de playbackshowtijd dan kon ik de gezelligheid die m’n Frizzle Sizzle vriendinnen onderling hadden ook wel benijden. Deed ik dit alleen omdat ik het echt wilde of omdat ik iets wilde bewijzen? Inmiddels heb ik er een goede balans in gevonden. Tijdens een lange reis zoek ik bijvoorbeeld altijd gezelschap op, zo heb ik én het reizen op mezelf én het gezelschap.
Toch blijft ook nu de ‘zelf doen’ houding een aandachtspunt. Inmiddels weet ik dat als ik vastloop in m’n denken, ik daar m’n hulptroepen bij mag inschakelen. Ook ik heb een coach die mij de spiegel voorhoudt en me helpt de beste versie van mezelf te zijn. En als ik even m’n verhaal wil doen, vraag ik iemand die dichtbij staat om tijd te maken. Ik moet het allemaal zelf doen, maar ik hoef het niet alleen te doen. Dit is precies wat oh zo belangrijk is wanneer je aan het rouwen bent. Als je net als ik een tikkeltje ‘zelf doen’ in je hebt zitten (ik weet dat ik niet de enige ben), heb je daar een drempel te nemen.
Laat het idee los dat je niet sterk zou zijn of gefaald zou hebben
Durven vragen om hulp vraagt om moed en om het loslaten van het idee dat je dan niet sterk zou zijn of gefaald zou hebben. Er zit een kracht in ‘samen’, echt. We zijn er niet voor gemaakt om alles alleen te doen. Het maken van die stap, het durven uitreiken en ook het toelaten dat de ander je niet helemaal begrijpt, daar liggen de uitdagingen. En dat kan lastig zijn, want het kan maar zo zijn dat jij het ook in je hebt dat je iets wil bewijzen of dat je het idee hebt dat als je het alleen doet dat je dan sterker zou zijn.
Uiteindelijk gaat het om het concept ‘samen’ en niet om het eindresultaat. Die Frizzle Sizzle meiden scoorden niet hoger in de ranglijst en toch hadden ze wel meer lol. Wie heeft er dan hoger ‘gescoord’? Het gaat dus niet om het fixen, het gaat om het delen. Niemand kan jou namelijk fixen, niemand hoeft iets op te lossen. De uitspraak “Gedeelde smart is halve smart” komt het beste in de richting van wat ik hiermee wil zeggen. Rouw kan eenzaam voelen en in plaats van in je schulp terug te kruipen, kun je gewoon vragen om die knuffel waar je zo naar verlangt.
Als jij voor de achtste keer je verhaal wil vertellen, dan is dat ook prima
We gunnen onszelf vaak niet de kans om ons verhaal te doen, dat vind ik jammer. Want op het moment dat jij je pijn laat zien, laat je jezelf zien. Hoe eng ook, dan sta je in verbinding met de ander. Het haalt de eenzaamheid van je verdriet af. Het is dus niet alleen goed voor jezelf, ook voor de ander. Uiteindelijk vinden mensen het fijn om een ander te kunnen troosten, om er voor iemand te kunnen zijn. Daar mag jij jouw voorwaarden in scheppen als dat nodig is. Dus als jij geen adviezen of tips wil hebben en gewoon gehoord wil worden (of gewoon die knuffel wil ontvangen), dan is dat prima. En als jij voor de achtste keer je verhaal wil vertellen, dan is dat ook prima. Jij bepaalt.
Tenslotte creëert het delen van je verhaal of van je verdriet ook ruimte, ook voor de ander. Dan kan de ander dat namelijk ook laten zien. Doordat jij jezelf laat zien, geef je de ander de veiligheid om hetzelfde te doen. Ik besef dat dat iets van je vraagt en dat dit heel spannend kan zijn. Laat deze mail de impuls voor je zijn om niet alles zelf te blijven doen maar om uit te reiken.
Wat zijn jouw voorwaarden om te durven vragen om de aandacht van iemand anders? Wat heb jij nodig? Wil je het hieronder met me delen?
