"Oh nee, ik mag geen hand geven"
Afbeelding van SCY via Pixabay
Zo, wat een tijd leven we in zeg. Af en toe moet ik dat even hardop zeggen om te beseffen wat er allemaal gebeurt. Ik ben wel heel blij dat we over het algemeen wat relaxter worden en wat meer mogen. Zo was ik afgelopen weekend met mijn familie een weekend naar Zeeland, heb ik gisteren op een terrasje gegeten en ook de dansavonden waar ik zo van hou zijn er weer. Buiten, maar dat is met dit weer geen straf.
Natuurlijk wéét ik het wel
Mijn leven is voor een groot deel weer terug naar hoe het was, los van het feit dat de wereld in die 3,5 maand volledig is veranderd. De afgelopen tijd merk ik dat ik daardoor ook soms vergeet dat ik geen knuffel mag geven, m’n hand in m’n broekzak mag houden en afstand moet bewaren. Natuurlijk wéét ik het wel en ik hou er ook rekening mee, maar soms is het even helemaal uit m’n systeem verdwenen en heb ik toch de neiging om het te doen. Herken je dat?
Maak je geen zorgen, dit gaat geen blog worden over corona. Daar hoor je al genoeg over, je leest dit juist omdat het over rouw gaat en eens niet over corona. Maar zie je het verband? Zie je hoe hardnekkig we zijn als het gaat over gewoontes en patronen? We kunnen ons wel voor een maand of drie aanpassen aan andere gewoontes, maar zodra die deels weer worden teruggedraaid, komen de oude patronen weer in werking alsof er niets is gebeurd. We kunnen dus best weten hoe de realiteit is en begrijpen dat er iets is veranderd, maar het toch steeds weer vergeten.
Ons brein snapt niet in één keer dat de realiteit is veranderd
Dat vergeten kennen we bij alle veranderingen in het leven. Ben jij wel eens op vakantie geweest en ’s nachts wakker geworden, denkende dat je thuis in je eigen slaapkamer lag? Of als in de supermarkt de pindakaas naar een ander schap is verplaatst, dat je eerst nog een paar keer naar de oude plek loopt voordat je weer beseft waar het nu staat? Mij gebeurt het in ieder geval wel. En zo is het verlies van een dierbare ook een verandering, maar dan een hele grote. De impact die zo’n verlies op jouw wereld heeft, is gigantisch. Maar ook bij deze verandering snapt ons brein niet in één keer dat de realiteit is veranderd.
Het is wat dat betreft net als bij het aanpassen vanwege corona. Je wéét natuurlijk best wel wat er met jouw dierbare is gebeurd, maar soms is het even uit je systeem verdwenen. Het zorgt soms ook voor angst. Sommige van mijn klanten zijn bang dat ze hun dierbare zullen vergeten, alsof er niets is gebeurd. Terwijl ze zo graag alle momenten samen vast willen houden. Anderen zijn bang dat het nooit zal “landen” en dat ze deze momenten van even vergeten zullen blijven houden.
Dit is het deel van de rouw dat tijd nodig heeft. Jouw brein kan het simpelweg niet in één keer bevatten. Deze impact is zo groot, dat je onderbewuste onder andere tijd nodig heeft om de nieuwe situatie te integreren. Dit is ook de reden dat je zoveel denkt aan jouw dierbare, veel meer dan daarvoor. Je hebt het nodig om je alles te herinneren, om te voelen dat hij of zij dichtbij je is in je gedachten en ook om de realiteit langzaam door te laten dringen. Iedere keer dat je je aandacht daar naartoe brengt, help je je brein dus.
Dan tikt de tijd wel verder, maar verandert er bij jou niets
Tijd is dus niet het enige dat nodig is, het gaat ook om wat je in die tijd doet. Als je het onderwerp vermijdt, er niet aan wil denken, of juist met niets anders bezig bent, zal je merken dat je niet snel vooruitkomt. Dan tikt de tijd wel verder, maar verandert er bij jou niets. Hoe meer mensen je nu ontmoet en dus steeds weer beseft dat je geen hand mag geven, hoe sneller je eraan zal wennen. Daarom is het nu nog steeds onwennig; de afgelopen maanden heb ik niet zoveel mensen ontmoet, dat is sinds kort weer op gang gekomen. Het heeft herhaling nodig om iets nieuws als gewoon door te laten dringen.
Een klein beetje beter je eigen brein begrijpen helpt vaak om er berusting in te vinden. Dit is hoe het is op dit moment. Maar wacht dus niet af tot het vanzelf beter wordt en blijf in actie. Zorg ervoor dat het de juiste dosis aandacht krijgt zodat de nieuwe realiteit in alle lagen van jouw wezen doordringt en je wat meer rust kunt krijgen. Want het moment van “even vergeten” is meestal niet het grootste probleem, maar het gevecht dat ermee wordt gevoerd. Stop met vechten en leer ermee te dansen.
Herken jij ook dat je soms lijkt te vergeten wat er is gebeurd? Wil je het hieronder met me delen?
Heb ik je interesse gewekt?
Ben je klaar voor nog meer tips die werken zodra jij besluit dat je het genoeg alleen hebt geprobeerd? Ontvang ze gratis en zonder iets te hoeven doen in je mailbox.
Je geeft toestemming aan OverRouw voor de zorgvuldige verwerking van je gegevens. Bekijk de privacy policy.