Een tijdje geleden reageerde iemand op Facebook met zo’n zinnig antwoord, dat ik er graag eens over uitweid. De aanleiding was mijn Facebook post waarin ik deelde hoe ik zie dat we nog vaak met fluwelen handschoentjes behandeld worden, en dat velen van ons dat ook afdwingen. Door te schermen met de grootte van het verlies en de intensiteit van de rouw. Er is vaak geen weerwoord op te geven, want het statement is dan al gemaakt: “Het wordt nooit beter”. Dat levert vaak aandacht en medelijden op, omdat rouw voor veel mensen nog steeds een precair onderwerp is.

Het lijkt ongelukkig zijn na te streven

Door continu de ernst van de zaak te benadrukken, komt er geen ruimte om te zien dat het ook anders kan. En “iets” wil dat ook niet, dat “iets” vindt het heerlijk om die aandacht te ontvangen en een middel te hebben gevonden om de ander aan zich te binden. En vooral, dat “iets” vindt het heerlijk om zich te laven in een bed van treurnis en wanhoop. Het lijkt ongelukkig zijn na te streven.

Er zit vaak namelijk een onderliggende overtuiging die bijvoorbeeld zegt “Ik heb ook altijd pech” of “Ik ben het niet waard om gelukkig te zijn”. Het is een uiterste vorm in omgaan met rouw, ik noem het één van de twee grootste valkuilen. De andere valkuil is het niet onder ogen willen zien van de impact van het verlies. Doorgaan met het leven zoals het was, afleiding zoeken, emotie niet de ruimte geven en niet met het verlies bezig willen zijn. Vaak zit daar ook een overtuiging onder, zoiets als “Ik moet sterk zijn” of “Ik mag niet huilen”. Ook dit helpt niet in het verder komen op jouw pad.

In wezen zijn we grenzeloos

We denken nog té vaak dat de grenzen van onze mogelijkheden buiten onszelf liggen, maar in wezen zijn we grenzeloos. Als we het maar geloven. En dat heeft alles met onze overtuigingen te maken, ons belief system. Het begint bij bewustwording van wat je precies gelooft, van wat je tegen jezelf zegt en het vervolgens kunnen waarnemen of dat behulpzaam is of niet.

Dit is het stuk waar rouwen op je eigen manier soms wordt misbruikt. Want wat is je eigen manier? Is dat het volgen van je oude overtuigingen, van dat mechanisme dat de neiging heeft om drama te maken? Of is dat je liefdevolle zelf die daaronder verschuild zit? Dat deel van jezelf dat voelt dat het leven tekort is om ongelukkig te blijven?

Voor rouw zijn geen spelregels, het is absoluut prachtig om dit op je eigen manier te doen. We kunnen niet voorschrijven hoe het hoort te lopen, wat je hoort te voelen of wat je op welk moment zou moeten doen. Maar rouwen op je eigen manier houdt niet in dat je die zware stukken volgt, dat je oude ideeën blijft opvolgen of dat je dat als excuus gebruikt om in het dal te blijven zitten. Zoals de dame reageerde op mijn Facebook post: “Als jij van jezelf vindt dat je sterk moet blijven en geen emoties mag tonen, kom je niet veel verder in het rouwproces en dus ook niet in je leven. Je blijft de pijn met je meedragen en dat helpt je niet om op een fijne manier weer door te kunnen gaan in het leven.”

Wat wil mijn lichaam?

De meest eenvoudige tip die ik hierin mee kan geven klinkt eenvoudig, maar blijkt in de praktijk vaak niet simpel uitvoerbaar. De vraag die je jezelf heel vaak stellen is “Wat wil mijn lichaam?” Het mooie is dat ons lichaam altijd het juiste antwoord geeft. Je lichaam vertelt je precies wat jouw manier van rouwen is. Je lichaam is de plek waar je je emoties voelt. En als je voelt dat er een huilbui naar de oppervlakte komt, is dat dus wat er wil gebeuren. Als je voelt dat je lichaam wil bewegen en plezier wil maken, is dat dus wat er wil gebeuren.

We maken onszelf nog zoveel wijs dat niet helpt. Daarmee gaan we uit de weg wat ons eigen lichaam ons steeds weer opnieuw vertelt. We hebben onszelf teveel aangeleerd door naar ons hoofd te luisteren of naar andere mensen te luisteren. Zo jammer, want de wijsheid van wat jouw manier van rouwen écht is, zit gewoon verscholen in je lichaam. En is dat geweldig nieuws, want dat betekent dat er nog zoveel mogelijk is! Ook wanneer je rouwt, juist wanneer je rouwt. Het begint met een keuze.

Wat is de keuze die jij nu maakt? Wat ga jij veranderen? Wil je het hieronder met me delen?