Laat een reactie achter:
2 reacties
Rouwverwerking – mijn verhaal
Je eigen blog. Iedereen die zichzelf wil laten zien, heeft er één. Het ik-bedrijf wordt steeds belangrijker en jezelf onderscheiden is essentieel. Hoe persoonlijk mag een blog zijn als je een boodschap voor je bedrijf wilt uitdragen? Tot nu toe heb ik me redelijk aan de oppervlakte gehouden over m’n privéleven. Dat vond ik niet “professioneel” en het idee dat de hele wereld kan lezen wat mij beweegt stond me tegen. Dit verandert vandaag.
OverVisie slaat namelijk een nieuwe weg in en zal zich vanaf nu richten op mensen die een zwaar verlies hebben doorgemaakt. Volwassen mensen die een belangrijk persoon hebben verloren na een overlijden. Rouwverwerking dus. De puurheid, de schoonheid en de enorme dosis liefde die in deze hulpvraag verborgen ligt, zorgen ervoor dat ik hiermee bezig wil zijn.
Boos
We gaan terug naar december 2005. Mijn moeder voelde zich al een paar maanden niet lekker en na enkele onderzoeken werd alvleesklierkanker geconstateerd. Een half jaar later overleed mijn moeder. Op deze dag veranderde alles voor mij. Mijn vertrouwde basis was plotseling weg, een wereld zonder mijn moeder was ondenkbaar. Naast het gevoel dat de grond onder m’n voeten weg schoof, was ik boos op God. Heel erg boos. Waarom had hij dit gedaan? Alles wat ik tot dan toe had geloofd over een liefdevolle God, gooide ik in één klap overboord.
Ik pakte mijn leven op de automatische piloot weer op, wat eigenlijk best goed ging. Werken zorgde voor afleiding. Zo hoefde ik me niet verdrietig te voelen en ik hoopte dat het vanzelf voorbij zou gaan. Verdwaald in mezelf, niet wetend waar ik in geloofde, vond ik een houvast in het dagelijks leven. Zo ging er een jaar voorbij.
Na ruim een jaar bleek ik nog steeds niet gewend te zijn aan de nieuwe situatie. Volop in het verzet merkte ik dat ik zo geen steek verder kwam. Mijn boosheid zorgde ervoor dat ik geen rust kon vinden en ik zocht hulp. Gelukkig trof ik iemand die de juiste snaar raakte en ik nam weer het heft in handen over mijn leven. Ik begreep dat ik alleen verder kon door de boosheid los te laten en te accepteren dat mijn moeder er niet meer was.
Zoektocht
In de jaren die volgden groeide mijn interesse in de dood. Wat geloofde ik over de dood? Is er een hemel? Waar is mijn moeder? De zoektocht over rouwverwerking ging gepaard met het vinden van een nieuwe vorm van spiritualiteit. Wat ik voor 2006 geloofde dat was er niet meer, maar er moest meer zijn. Deze ontdekkingstocht zal door gaan zolang ik leef, met iedere dag weer nieuwe inzichten. Dit is de ontdekkingstocht waar ik van geniet en waarvoor ik niet op reis hoef.
Zodra ik zelf genoeg had geleerd om anderen mee te kunnen helpen, startte ik als coach. Ik ontdekte dat ik me op het gebied van rouwverwerking het meest thuis voel. Ik weet hoe een groot verlies je leven op z’n kop kan zetten, maar ook hoe het je omhoog kan tillen naar een beter leven voor jezelf. Dit is wat ik iedereen gun die het zwaar heeft na een verlies. Ik help daarbij door datgene te bieden wat nodig is, niet meer, niet minder. Want wanneer het grote verdriet, de boosheid en het onbegrip op de achtergrond zijn geraakt, blijft er maar één ding over. Het enige dat overblijft, is liefde.