Sometimes it snows in April

Afbeelding van Myriams-Fotos via Pixabay

Van muziek heb ik altijd al gehouden en opgroeiend in de jaren tachtig heb ik daar niets over te klagen gehad. Er is menig cassettebandje versleten en ik kon hele zondagen naar de radio luisteren. Aangestoken door mijn broer werd ik fan van Prince, wat gelijk een hoop zegt over mijn veelzijdige smaak, want ik was ook he-le-maal weg van Dirty Dancing en Madonna werd ook grijs gedraaid. Maar toen in 1988 Prince naar Nederland kwam, mochten een vriendin en ik mee naar De Kuip, nietsvermoedend. Wat “gewoon” mijn allereerste concert zou worden, werd direct het meest legendarische concert dat ik ooit meemaakte.

Wie had dit winterse weer verwacht afgelopen week?

Waar dat concert voelt als een eeuw geleden (wat letterlijk ook zo is natuurlijk), is dat niet het geval met Prince z’n muziek. Zo heeft deze week één nummer van hem continu in m’n hoofd gezworven: “Sometimes it snows in April.” Hij zingt in dit nummer op liefdevolle en poëtische wijze over een vriend die is overleden, wat verrassend genoeg niet eens de reden is dat dit lied steeds in m’n hoofd rondzong. Het is mijn meest favoriete nummer van hem, maar deze week vooral toepasselijk vanwege het weer. Want hallo, wie had dit winterse weer verwacht afgelopen week? Zo had ik deze blog ook “Four seasons in one day” kunnen noemen en over Crowded House kunnen schrijven, maar het leven bestaat nu eenmaal uit keuzes.

Soms sneeuwt het namelijk in april, zowel in Minneapolis (waar Prince vandaan kwam) als bij ons. Maar het gebeurt niet vaak, in de regel is het vanaf april lente en daar stellen we ons ook op in. De zomerbanden zitten er weer op, de tuin is zomerklaar gemaakt en rokjesdag is al achter de rug. Daar past dit winterse weer helemaal niet bij. En zo ging ik eerder deze week, misschien net als jij, vol in de weerstand toen ik ’s morgens de gordijnen opendeed en het buiten volledig wit was. In een reflex gingen de gordijnen weer dicht en ik besloot de rest van de dag niet naar buiten te gaan of überhaupt naar buiten te kijken.

Plots begreep ik wat de sneeuw in april me liet zien

In de loop van de dag begon het toch te vervelen en “buiten” begon aan me te trekken. Zou het niet bij een enkel sneeuwbuitje zijn gebleven? Nope, het sneeuwde nog steeds (of weer, dat weet ik natuurlijk niet). Ik merkte aan mezelf dat het me niet echt hielp om m’n kop in het zand te steken en besloot toch op pad te gaan. En plots begreep ik dat de sneeuw in april me liet zien dat ik overal van kan genieten, het is slechts mijn besluit om ervan te willen genieten of niet.

Voor mij betekent dat niet dat dit zomermeisje ineens een wintermeisje wordt, ik heb zo m’n voorkeuren, maar wel dat ik mijn humeur niet meer wil laten beïnvloeden van het weer. Dan word ik namelijk afhankelijk van dingen waar ik geen invloed op heb. Bij nader inzien vind ik dat zonde van de tijd. Dus waar ik het grootste deel van de dag de nattigheid vermeed, liep ik later in een sneeuwstorm het weer te trotseren alsof ik James Bond was die een heel continent aan het redden was van de ondergang.

De “lente” van de rouw

“Sometimes it snows in April” is niet alleen toepasselijk vanwege het weer, maar ook omdat rouw vaak hetzelfde beeld laat zien. Dan heb ik het over de “lente” van de rouw, wanneer je wat vaker lichtpuntjes begint te zien en soms een week hebt waarop je geen zware gedachtes en gevoelens ervaart. Dit is het punt waarop je merkt dat de golfbewegingen van de rouw wat groter worden, je zit daardoor wat vaker en wat langer bovenin de golf. Die golfbewegingen zijn er in de “winter” van de rouw natuurlijk ook, maar dat zijn kortere periodes, zoals een lachbui of een dag waarop alles even wat lichter voelt.

Zolang je het als een golfbeweging ziet, is er niets aan de hand. Maar ik merk dat mensen vaak de conclusie trekken dat ze “erdoorheen zijn” wanneer het beter gaat. Dat is hetzelfde als in april aannemen dat het warm weer zal zijn. Dat weet je niet en de omstandigheden kunnen veranderen. Ook de rouw kan veranderen en beweegt soms op een manier die je niet had verwacht.

Doe de gordijnen open en stap naar buiten

En echt, zoveel mensen doen bij rouw dan precies hetzelfde als ik eerder deze week deed met het weer: Het afwijzen en negeren. “Het hoort niet, dus ik doe net alsof het er niet is.” Dus zelfs als het niet te vermijden is, gebeurt het nog steeds! Ik heb het deze week zelf ook gemerkt hoe snel dat gebeurt. Maar je maakt het jezelf zoveel makkelijker door er het beste van maken en in die golfbeweging mee te gaan. Je hoeft alleen maar het besluit te nemen, de gordijnen open te doen en naar buiten te stappen.

Prince schreef in het couplet:

Sometimes it snows in April
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish that life was never ending,
But all good things, they say, never last

Hierin vergat hij één ding toe te voegen: Niet alleen de goede dingen gaan voorbij, ook de minder goede dingen gaan voorbij. Ook de sneeuw gaat weer voorbij, ook de huilbui gaat weer voorbij. Het leven, de rouw, beweegt verder in die golf en het is aan ons om te accepteren dat het april nou eenmaal soms sneeuwt.

Ben jij net als ik iemand die als eerste impuls heeft om de gordijnen weer dicht te doen? Hoe ga jij daarmee om in de rouw? Wil je het hieronder met me delen?

Heb ik je interesse gewekt?

Ben je klaar voor nog meer tips die werken zodra jij besluit dat je het genoeg alleen hebt geprobeerd? Ontvang ze gratis en zonder iets te hoeven doen in je mailbox.

Je geeft toestemming aan OverRouw voor de zorgvuldige verwerking van je gegevens. Bekijk de privacy policy.

Laat een reactie achter: