Deze week was een rommelige week. En dat terwijl ik normaal gesproken m’n zaakjes wel op orde heb. Zonder specifieke aanleiding liepen er wat dingen niet helemaal zoals ik gewend ben van mezelf. Beloofde informatie aan een klant vergeten te sturen, te laat mailtjes beantwoorden, een terugbelafspraak bijna vergeten en een social media post schrijven en deze vervolgens niet plaatsen. Allemaal heel menselijk natuurlijk, maar toch. Het zorgde ervoor dat mijn energie in een neerwaartse spiraal terecht kwam.

Soms word je overspoeld door allerlei dingen die niet lekker lopen

Gisteren besefte ik dat ook de technische probleempjes zich begonnen op te stapelen. De videokwaliteit van mijn Facebook lives krijg ik maar niet gefixt, een issue met het plaatsen van mijn blogs op de website, oh en ineens kon ik überhaupt niets meer aanpassen op m’n website (even je browser updaten Van Zoest) en ik had geen beeld en geluid in Google Meet. Oh ja, vervolgens kreeg ik de vaatwasser niet meer dicht. En dat allemaal op één dag. Dus, als je denkt dat je de enige bent bij wie zaken niet goed werken: think again.

Ik vermoed dat iedereen dit soort uitdaginkjes wel kent, of je nu met rouw te maken hebt of niet. Soms word je overspoeld door allerlei dingen die niet lekker lopen en voelt het als teveel. Maar als je een dierbare hebt verloren dan heb je al blubber in je hoofd (een treffende verwoording die iemand noemde afgelopen week) en daardoor is het vaak nóg lastiger om zaken op een rijtje te krijgen en een oplossing te vinden voor zo’n uitdaging.

Wat ze nodig had, was zekerheid, houvast en controle

Een lieve klant had daar laatst ook mee te maken, al direct aan het begin van onze afspraak was de paniek voelbaar. Het opstarten in Zoom (het programma waarin ik vaak afspreek met mijn klanten) ging niet makkelijk en meteen werd ze paniekerig. Er waren al zoveel dingen in haar leven die niet liepen zoals ze wilde, dat er eigenlijk geen enkel dingetje meer bij kon. Alles móest gewoon goed gaan, anders was er teveel in het leven dat niet zeker was. Wat ze nodig had, was juist zekerheid, houvast en controle. Alle dingetjes die niet lekker liepen, waren gewoon allemaal teveel.

Ik zie dit fenomeen bij veel mensen die een dierbare hebben verloren, waarbij mensen die een partner hebben verloren de praktische uitdaging hebben om taken over te nemen die eerder hun partner uitvoerden. Ze worden gedwongen om nu zelf te koken als eerder de partner dat deed, of moeten nu zelf de rekeningen betalen. Als je net als ik gewend bent dat altijd zelf te doen dan klinkt dat vanzelfsprekend, maar als je het vele jaren niet hebt hoeven doen en de taak komt bovenop de blubber in je hoofd, kan het een gevalletje “system overload” zijn.

Met dat kastje is het nooit meer goed gekomen

Eigenlijk zegt de term “system overload” al genoeg. Dat is namelijk precies wat er gebeurt wanneer je dat paniekerige gevoel krijgt. In bepaalde mate ervaarde ik dat gisteren ook. Naast een stukje ongeloof dat er in korte tijd zoveel mis kon gaan, had ik haast omdat ik verder wilde en was ik gefrustreerd omdat ik niet alles zelf kon oplossen. Het was even teveel. Inmiddels weet ik dat doorgaan dan niet de oplossing is. Als ik vanuit die paniekerige energie doorga dan kan het flink misgaan. Zo heb ik eens in al mijn ongeduld een onderdeel van een kastje “vermaakt” om het passend te maken, om er vervolgens achter te komen dat ik het uiteindelijk op de juiste plek prima zou hebben gepast. Met dat kastje is het nooit meer goed gekomen.

Wat is dan wel een goede oplossing voor zo’n system overload? Dat is precies hetzelfde als wat je bij een computer zou doen: opnieuw opstarten. Vanuit die stressvolle energie gaat het gewoon niet meer lukken, hoe graag je het ook zou willen. Geef jezelf wat ademruimte, accepteer dat je meer op je bordje hebt dan je aankunt en laat het even helemaal los. Het gaat erom dat je je energie verandert.

Om jezelf een goede ‘reset’ te geven, zijn de volgende stappen belangrijk:

1) Neem zo snel mogelijk afstand van de situatie. In de meeste gevallen is er geen spoed om een situatie op te lossen en kan het zeker een paar uurtjes wachten. Het managen van jouw energie is belangrijker dat het oplossen van het probleem. Jij bent prioriteit. Altijd.

2) Voel op welke manier je je emoties wil ontladen. Dat er emotie wordt aangeraakt is namelijk geen vraag maar een gegeven en dat is oké. Huil even flink, schud het van je af of loop een blokje om. Hierbij is het belangrijk dat je fysiek ook echt in beweging komt. Wuif het niet weg en neem hier de tijd voor!

3) Richt je aandacht voorlopig op iets compleet anders. Dit mag iets zijn dat niet nuttig is (en zelfs leuk) of iets dat dagelijkse routine is. Ga verder met die legpuzzel of ga de was ophangen. Hiermee help je jezelf om aan iets anders te denken en weer rustig te worden.

Als jouw lijf vol spanning is, zal je niet zo makkelijk een oplossing vinden voor het probleem. Als je de tijd neemt voor een goede “reset”, is er daarna weer ruimte voor oplossingen. Zodat je het juiste knopje voor je computerprobleem vindt of ineens bedenkt wie er in je kennissenkring verstand heeft van dat onderwerp waar je niet uitkomt. Zo verdwijnt langzaam maar zeker uiteindelijk de blubber in je hoofd.

Heb jij net als ik ook al eens iets verprutst in al je ongeduld? Laten we eens leuke anekdotes uitwisselen. Wil je het hieronder met me delen?