In een tijd waarin de wereld op z’n kop staat, kunnen we het maar over één ding hebben. Corona legt ons normale, vertrouwde, dagelijks leven plat, een gebeurtenis die mij doet denken aan de tijd waarin we een dierbare verliezen. Ook dan is de wereld zoals je die kende verdwenen en weet je niet hoe in de loop van de tijd jouw wereld zich zal openbaren. Het is precies waar je mee bezig bent, om dat te ontdekken. En het is hoe de wereld om ons heen er nu uitziet.

Wat levert deze nieuwe werkelijkheid mij op?

Het eerste wat we te doen hebben, is om de nieuwe realiteit onder ogen te komen. We moeten wennen aan het idee dat in ieder geval de komende weken ons leven niet meer zal zijn zoals het was. Bij alles wat we doen, stellen we onszelf de vraag: is dit veilig? Breng ik niemand in gevaar? Maar tegelijk kunnen we onszelf ook de vraag stellen: wat levert deze nieuwe werkelijkheid mij op?

Ik las deze week een artikel over de kansen die corona biedt. Zoals je van me gewend bent hou ik er wel van om de dingen net op een andere manier te bekijken. Hoewel ik de ernst van de zaak zeker in zie en ik heel veel liefde stuur naar iedereen die getroffen is door het virus, kunnen wij die vanaf de zijlijn meekijken eens onderzoeken wat die kansen zijn. Ik vind de Engelse term “collateral beauty” hier wel toepasselijk. Het beschrijft de betekenis die we kunnen geven aan tegenslag, hoe we in crisissituaties ook de schoonheid kunnen zien.

“Wij mensen tegen corona”

Want we nemen nu beslissingen die we anders nooit zouden durven nemen. Is dit een crisis die ons helpt te zien hoe goed we het hebben? Die ons helpt meer tijd voor onszelf te nemen nu we massaal dingen uit onze agenda’s aan het schrappen zijn? Helpt het ons dichterbij elkaar te brengen? Wij mensen tegen corona? Het zou niet de eerste keer zijn dat een gezamenlijke “vijand” mensen helpt te verbinden. Zelfs nu fysiek verbinden niet de bedoeling is, voelen we ons meer verbonden dan ooit.

We hebben het nodig om een crisis ook van deze kant te belichten, want iedere situatie, hoe verschrikkelijk ook, heeft collateral beauty in zich. Ook ons leven met verlies heeft het nodig om op die manier belicht te worden. Misschien niet als het nog heel vers is, maar er komt een moment waarop het daar tijd voor wordt. Net als een buurjongetje eerder deze week bij onophoudelijke regen met grote pretogen zei “dan kunnen we straks lekker spelen in die plas water!”

Ik zat urenlang gewoon stil naast m’n moeder op de bank

Ook in het verliezen van mijn moeder was (en is) er collateral beauty te vinden. Of ik kan beter zeggen: wij. Want ook wij als familie hebben ons dieper met elkaar verbonden. In de eerste plaats gebeurde dat in de tijd dat mijn moeder ziek was. Soms door met woorden te uiten hoe we ons voelden, maar in mijn geval betekende het dat ik urenlang gewoon stil naast m’n moeder op de bank zat, in verbinding.

De periode na haar overlijden zorgde voor een andere manier van verbinden met vooral mijn vader. We praatten over dingen waar we daarvoor nooit over hadden gepraat. Alles was anders. Naast de pijn en het verdriet, die voor ons beiden heel verschillend was, was er ook het delen van wat anders niet zou zijn gedeeld. De liefde die er in de familie altijd wel was, was dankzij de dood nog meer zichtbaar en voelbaar geworden.

De vraag is of je de collateral beauty kunt zien

De vraag is niet of in een situatie de collateral beauty er is, maar de vraag is of je de collateral beauty kunt zien. Of je met andere ogen naar dezelfde situatie kunt kijken. Als mijn moeder niet was overleden, had ik nooit dit mooie werk gekozen. Het heeft geen zin me af te vragen wat ik anders met m’n leven was gaan doen, dit is hoe het nu is en ik voel me oprecht dankbaar dat ik in zo’n immens groot verlies zoveel betekenis heb kunnen vinden. De dood van mijn moeder heeft op deze manier betekenis gekregen.

De collateral beauty is er altijd, of je het kunt zien of niet. Dus laten we dieper verbinden in deze crisistijd, de rust vinden in onszelf, anderen helpen waar mogelijk en vooral handelen vanuit liefde. Blijf op zoek naar de collateral beauty, ook in jouw verlies. Dat doe je niet om je pijn te ontkennen, maar om ook in pijn de schoonheid te kunnen zien. Vanuit liefde, voor jezelf én je overleden dierbare.

Kun jij de collateral beauty zien? Wil je het hieronder met me delen?