De grootste ontdekkingstocht is het vinden van jezelf

Ik weet wat voor ontdekkingstocht een rouwproces kan zijn. Allereerst kom je in een nieuwe wereld terecht van het ontdekken van alle praktische gevolgen van je verlies. Maar de ontdekkingstocht die misschien wel veel uitdagender is, is die van het ontdekken van jezelf. Want dat het soms voelt alsof je jezelf kwijt bent, dat had je van tevoren niet kunnen bedenken.

Wat we namelijk automatisch doen al vanaf dat we klein zijn, is ons afstemmen op anderen. We willen dat onze ouders trots op ons zijn en net zo goed worden op school als de grotere zus of broer. Onze kledingkeuze werd voornamelijk gestuurd door wat vrienden droegen en als de hele klas naar die ene disco ging, dan wilde jij er ook naartoe.

We koppelen een deel van onze identiteit aan de mensen die ons dierbaar zijn

Dat we als kind ons lieten leiden door anderen, is niet zo vreemd. We waren afhankelijk, zonder ouders of opvoeders konden we niet overleven. Maar nu we volwassen zijn, laten we ons vaak nog steeds leiden door anderen. We koppelen een deel van onze identiteit aan de mensen die ons dierbaar zijn. Onze ouders zijn onze pilaren en vanaf onze geboorte leren we dat we kunnen leunen op die pilaren. We leunen op onze geliefden, waardoor ze onderdeel van ons worden.

Wat dit doet bij een verlies, is dat je je flink verloren kan voelen. Je verlies heeft je idee van de toekomst veranderd en dat voelt wankel. Wie je was, is niet meer dezelfde persoon als wie je bent. Maar wie je wordt, dat ligt nog open. En wat er dan vaak gebeurt, is dat mensen in hetzelfde oude patroon stappen als daarvoor. Het vervelende hiervan is dat het voornamelijk onbewust gebeurt, dus we hebben het niet in de gaten.

Angsten komen vanuit een idee van hoe het leven zou moeten zijn

Maar rouw is in dit opzicht een prachtige gelegenheid om jezelf en je leven opnieuw onder de loep te nemen. Om te kijken welke keuzes je nog maakte omdat je je ouders trots wilde maken of in welk opzicht je je aan je partner hebt aangepast. Onze angsten vertellen vaak als eerste waar we die neiging nog hebben. De angst om nooit een nieuwe partner te vinden, de angst om door anderen niet geaccepteerd te worden, de angst om nergens bij te horen… alle angsten komen vanuit een idee van hoe het leven zou moeten zijn. Maar dat betekent niet dat we ze moeten negeren.

Onze angsten vertellen waar we vastzitten in de ideeën van iemand anders, ze zijn juist heel interessant om te onderzoeken. Waar komt het vandaan? Wanneer kreeg je dat idee voor het eerst? Wat wel belangrijk is, is om te zien dat er een verschil is tussen het onderzoeken van je angst en ernaar luisteren. Want dat laatste is niet heel handig.

Angst is dus nooit een goede raadgever, maar waar luister je dan wel naar? Dat begint bij het luisteren naar wat je NU wil, wat je NU mist, waar je NU naar verlangt. Het zit juist in de kleine dagelijkse dingen waar de grootste wijsheden verscholen liggen. Vaak wordt het voelen van verlangens overgeslagen en wordt er krampachtig naar een oplossing van buitenaf gezocht om de angst te beperken.

Leer een nieuwe manier van ontdekken

De vraag is of je door het willen “fixen” van je angst je werkelijke verlangens leert te leven. Of je je werkelijke verlangens genoeg hebt doorvoeld of dat je beweegt vanuit een gewoonte. De ontdekkingstocht van het vinden van je nieuwe zelf, vraagt om een nieuwe manier van ontdekken. Het nodigt uit om je eigen droom te leven en niet die van een ander. En dat je jouw droom gaat creëren, en niet om je heen kijkt hoe andere mensen dat doen. Dat je niet naar de droom van iemand anders gaat leven of hoe je dat eerder hebt gedaan. Maar dat je echt alleen jouw verlangen volgt, voorbij de angsten.

Hoe werk jij door je angsten heen naar je dromen toe? Wil je het hieronder met me delen?