Eerder deze week had ik een interview voor een damesblad, waar ze een artikel schrijven over “zo werd ik gelukkig met mezelf”. Ik deelde voor het artikel mijn ervaringen vanwege mijn niet-vervulde kinderwens. Ik verwacht daar heel anders mee om te zijn gegaan dan andere vrouwen en denk dat ik daarmee iets kan bijdragen voor mensen (vrouwen én mannen) die nog niet weten hoe het leven weer leuk kan worden. Want als de kinderwens je leven beheerst, is de gedachte om zonder een kindje geluk te vinden, ver gezocht.

Dan had je mijn blogs niet gelezen

Hoe dan ook, tijdens het interview besefte ik weer hoe blij ik ben dat ik een waanzinnige invulling aan mijn leven heb gevonden. Dat ik graag als moeder had willen “zorgen” voor kinderen, dat ik graag de belangrijke rol van moeder had ingevuld. En ja, heel soms voel ik daar de rouw nog over, en dat is OK, dat geef ik op dat moment even de ruimte. Maar vooral voel ik de rust die ik in de acceptatie van de situatie heb gevonden. Want hoe was mijn leven gelopen als het wel was gelukt? Ik weet het natuurlijk niet, maar het is niet heel waarschijnlijk dat je dan mijn blogs zou hebben gelezen. Want of ik dan de tijd en energie had gehad om dit werk te doen, betwijfel ik enorm.

Mijn teleurstelling heb ik kunnen omzetten in iets waanzinnig moois. Het kunnen bieden van een veilige bedding voor mijn klanten, is een ongelofelijk kado. En dat had ik van tevoren niet kunnen bedenken, hoe groot die voldoening zou zijn, hoe ik op deze manier mijn behoeftes heb kunnen invullen. Want ik kan mijn zorgzame eigenschappen kwijt in wat ik doe en ik vervul een belangrijke rol, ik draag echt iets bij. En dit is zo vervullend, dat ik me zelfs soms afvraag of ik dat ook zo had gevoeld als ik moeder was geworden.

De beslissing was: ik ga verder en weer écht genieten

Er is wat tijd overheen gegaan voordat ik helder had hoe mijn leven er uit zou moeten zien. Mijn toekomstbeeld moest ik aanpassen. Het beeld van het gezinsleven, moederschap, heb ik laten gaan en dat gebeurde niet van de één op andere dag. De beslissing had ik wel heel helder genomen: ik ga verder en weer écht genieten. Dat voelde heel duidelijk en krachtig, maar daarmee was het nog niet gedaan. Het vormen van een nieuw toekomstbeeld heb ik langzaam maar zeker in kleine stapjes gedaan, door goed te luisteren naar wat ik nodig heb.

Als je ergens “last” van hebt, zegt dat bijvoorbeeld iets over jou en over wat jij nodig hebt. Het herinnert je eraan dat je een behoefte hebt die nu niet is ingevuld. Alleen, daar zijn we ons vaak niet van bewust. Bij groot verlies is er tijd nodig om te rouwen, maar er komt een moment waarop je jezelf ook mag vragen of je een manier kunt vinden om betekenis te geven aan je verlies. Dit doe je door helder te maken wat jouw behoefte is, wat heb je nodig, wat mis je?

Geef ook betekenis aan je verlies

Op deze manier kun je jouw pijn, of jouw niet-ingevulde behoefte omdraaien naar iets positiefs. Door dit om te draaien, op zo’n manier dat je jezelf of anderen daarmee helpt. En als je anderen helpt, help je jezelf indirect natuurlijk ook weer, dus die is win-win. Dit is hoe je betekenis geeft aan jouw verlies. Dit is hoe je betekenis geeft aan iets wat je is overkomen, iets wat je niet kon beïnvloeden. En dit is hoe je weer grip kunt krijgen op je leven. Door je leven niet te laten bepalen door wat je is overkomen, maar door te onderzoeken hoe je de lessen die je uit die ervaring haalt, om kunt zetten in iets waardoor je de wereld toch weer een stukje mooier maakt.

Ben jij al toegekomen aan het betekenis geven aan je verlies? Wil je dit hieronder met me delen?