In één van mijn social media posts heb ik al eens gedeeld hoe inspirerend ik het verhaal van Joy Moonen heb gevonden. En nog steeds denk ik geregeld terug aan wat ze op dat podium deelde. Wat deze vrouw in haar leven heeft doorstaan om zoveel wijsheid te vinden, is indrukwekkend. Maar vooral de manier waarop ze in het leven staat, is iets waar we van kunnen leren.

Wij kunnen ook zien dat het mogelijk is weer betekenis te vinden

Joy kwam zwaar spastisch ter wereld. Medici waren ervan overtuigd dat ze nooit een volwaardig leven zou kunnen leiden. Ze heeft het tegendeel bewezen en deelt graag haar verhaal. Zodat wij kunnen leren dat als zelfs een handicap geen obstakel is om volop in het leven te staan, wij met de tegenslagen die wij tegenkomen ook kunnen zien dat het mogelijk is weer betekenis te vinden.

Ze heeft geleerd om niet in gevecht te gaan met de obstakels die ze tegenkomt, maar manieren te bedenken om er omheen te werken. Om ervan te maken wat ervan te maken is. Ruim een uur lang heb ik geluisterd naar voorbeelden uit haar leven waarin ze flinke obstakels tegenkwam, en steeds op zoek is gegaan naar een oplossing. Haar verhaal, haar leven is een voorbeeld geworden voor velen. Zo laat ze niet alleen zien dat alles mogelijk is, maar ook dat de grote levenslessen niet zitten in de dingen die makkelijk gaan, maar in de uitdagende situaties.

Je voelt al aankomen waar ik hiermee naartoe ga. Want ja, je leven opnieuw vormgeven na een verlies is ook zo’n uitdagende situatie. En nu hoop ik dat je me goed genoeg kent om te weten dat ik niet een positief verhaal van rouw wil maken. Rouw heeft veel kanten en alle kanten hebben aandacht nodig. In deze blog wil ik de aandacht geven aan hoe we betekenis kunnen geven aan onze verlieservaring.

De vanzelfsprekendheid die ouders lijken te hebben, zit haar dwars

Zo is een klant van mij haar kindje verloren, de grootste nachtmerrie van iedere ouder werd waarheid. En ze doet het super, ze is een weg aan het vinden om met haar grote verlies toch zin in haar leven te vinden. Maar het punt is dat ze enorm geraakt kan zijn wanneer ze andere ouders ziet. Het is niet zozeer dat het ouderschap haar dan raakt, maar meer de vanzelfsprekendheid die ouders lijken te hebben, zit haar dwars. Het feit dat je er niets over te zeggen hebt, het gevoel dat anderen het onder controle hebben en zij niet, dat zit haar dwars. Het doet haar pijn dat anderen daar zo onbezonnen in kunnen staan. Dat kan zij niet meer.

Haar irritatie is een uiting van dat ze in haar eigen wond wordt geraakt, haar eigen pijn. Maar het mooie is dat er een enorme kracht in haar irritatie zit. Het is een oerkracht die op die manier zegt “hier klopt iets niet”, dit is precies waar voor haar een ingang zit om zin in het leven te vinden. Het klopt niet om de prachtige dingen die in het leven gebeuren als vanzelfsprekend te beschouwen, het klopt niet om zo alles op de automatische piloot te doen en niet te zien hoe bijzonder het is.

Ze zou wel van de daken willen schreeuwen hoe dankbaar we mogen zijn

Door zelf heel bewust in het leven te gaan staan, geeft ze invulling aan de behoefte die eronder ligt. Ergens zou ze wel van de daken willen schreeuwen hoe dankbaar we mogen zijn met wat we hebben en ieder moment moeten koesteren. En dat is een boodschap die naar mijn idee de wereld heel goed kan gebruiken. Zo heeft ze een manier gevonden om betekenis te geven aan haar verlies. Dus nu hebben we gesprekken over hoe ze haar dankbaarheid in haar eigen leven meer aandacht kan geven, maar ook hoe ze haar eigen ervaring kan gebruiken om anderen wakker te schudden. Want dat is de urgentie die ik bij haar zie.

Voor mijn klant was het tijd om deze vertaalslag te maken, maar dat betekent niet dat dat persé ook voor jou al zover is. Je hoeft echt niets te forceren als je dit nog niet voelt, Joy Moonen heeft er ook wat jaren over gedaan om deze draai aan haar leven te geven. En tegelijkertijd wil ik je laten zien dat onze grootste ergernissen of tegenslagen juist een ingang kunnen zijn om betekenis in het leven te vinden.

Dus wat zou voor jou een goede ingang kunnen zijn, hoe kun jij betekenis geven aan jouw verlies? Misschien door verhalen te vertellen, door de mooie momenten te delen of door anderen te inspireren met jouw ervaringen. Je kunt je gevoel van onrechtvaardigheid of je onmacht in kracht omzetten door iets voor anderen te betekenen, op wat voor manier dan ook. Jouw verlies kan volledig zinloos zijn, maar je kunt er wel betekenis aan geven.

Merk jij dat je ook met betekenis geven bezig bent of ben je daar totaal niet mee bezig? Wil je het hieronder met me delen?