Tijdens mijn middagwandelingetje gisteren viel het me op hoe modderig het was, het heeft ook flink geregend de afgelopen week. Het pad wordt veel belopen en door de blubber lopen is niet zo m’n hobby, dus ik koos ervoor om langs de zijkant te lopen. Daar kon ik m’n schoenen redelijk schoonhouden en liep het ook makkelijker. Het klinkt logisch als ik het zo vertel, maar toch hebben heel veel mensen voor mij dwars door het midden gelopen om er zo’n modderboel van te maken. Het deed me denken aan een uitspraak die ik eens hoorde: “Als je achter de kudde aanloopt dan loop je in de stront van anderen.”

Deze tijd van het jaar is een enorme uitdaging als je niet achter de kudde wil lopen. En dit bedoel ik niet beledigend voor wie het wel wil, want als het een bewuste keuze is, is daar niets mis mee. Maar als je een dierbare bent verloren, is je behoefte meestal niet hetzelfde als die van de kudde. Dan heb je behoefte aan heel andere dingen, want je kunt je rouw niet even uit zetten omdat het kerst is. De rouw is er nu ook en volgende week ook en het volgen van de kudde geeft waarschijnlijk niet bepaald veel voldoening.

We worden allemaal beïnvloed door wat er om ons heen gebeurt

En toch, de druk die je kunt voelen om mee te doen met de rest kan gigantisch zijn. Reclames die roepen “Niemand mag met kerst alleen zijn”, de druk van de mensen om je heen en daardoor ook het idee dat de hele wereld gelukkig is behalve jij. Niets is minder waar, want we worden allemaal beïnvloed door wat er om ons heen gebeurt. De truc is om het in de gaten te krijgen en vervolgens zelf te beslissen wat JIJ wil doen.

Als we allemaal doen wat ‘de rest’ ook doet, wordt het leven enorm saai. Je hoeft niet te voldoen aan ‘hoe het hoort’ en al helemaal niet als het ten koste gaat van jezelf. Het was Henry Ford die zei: “Als ik mensen had gevraagd wat ze wilden, hadden ze gezegd: snellere paarden.” Je hoeft geen auto’s te gaan bouwen of een waanzinnige uitvinding te creëren, maar je hebt wel de nieuwe versie van jezelf te ontdekken. En je gaat jezelf niet ontdekken op de gebaande paden. Die vind je alleen op jouw unieke pad, een nieuw pad.

Ze heeft er geen moment spijt van gehad

Laatst vertelde iemand dat ze na het overlijden van haar man met de kinderen naar Spanje was gevlogen voor kerst. Dat klinkt nu een beetje raar omdat het niet zomaar kan, maar dat is niet het punt dat ik hiermee wil maken. Ze had ouders en schoonouders die hoopten samen kerst te vieren, maar zij had het nodig gehad om weg te gaan en niet in het oude patroon te blijven. Of dat zo zou blijven dat wist ze toen niet, alles wat ze wist was dat ze niet hier wilde zijn. Op dat moment was dat precies wat ze nodig had en ze heeft er geen moment spijt van gehad.

Wat zou je doen als traditie geen rol zou spelen? Wat zou je doen als de meningen van andere mensen je niet zouden raken? Een klant had daar vorig jaar totaal niet bij stilgestaan en was op de automatische piloot meegegaan in wat haar man en de rest van de familie hadden bedacht voor kerst. Hun zoontje was eerder dat jaar overleden en ze wist het allemaal niet. Haar hoofd was een warboel en ze had om er maar vanaf te zijn ingestemd met hun ideeën. Hoe graag ze het ook wilde, het was haar niet gelukt om gezellig mee te doen en nog voor het kerstdiner besloot ze om zich terug te trekken uit het gezelschap.

Ze had zichzelf dingen opgelegd om anderen niet teleur te stellen

Ze had er een flinke knauw aan overgehouden. Dat lag op zich niet aan het feit dat ze zich niet feestelijk voelde, maar aan de verwachtingen die ze had gecreëerd. Als ze heel eerlijk was geweest, dan had ze liever alleen met haar man de dag doorgebracht, waren ze naar het grafje gegaan en misschien even bij familie op bezoek gegaan. Maar ze had zichzelf dingen opgelegd om anderen niet teleur te stellen. Uiteindelijk stelde ze iedereen teleur maar vooral zichzelf, dat zal haar nooit weer gebeuren.

Iemand anders verontschuldigde zich deze week bijna voor het opzetten van een kerstboom, want hoort dat wel als er net een dierbare is overleden? Soms zijn we nog steeds op zoek naar dat handboek dat niet bestaat bij rouw. Niemand kan en mag jou vertellen wat je moet doen. Als je het fijn vindt om alle toeters en bellen uit de kast te trekken en in gezelschap te zijn: top! Als je het fijn vindt om het rustig te houden en alleen te zijn: top! Is het logisch? Absoluut niet. Maar dat is rouw nooit geweest en dat zal het nooit worden.

Wat wél logisch is, is om alleen dingen te doen die goed voelen. In die kudde ga je het nu echt niet vinden. Maak je eigen pad, loop op jouw tempo en zonder afleiding. Misschien sluit je over een tijdje weer aan bij de kudde. Misschien niet. Het antwoord komt alleen als je ook je eigen weg durft te gaan.

Vind jij het makkelijk om te doen wat je zelf wil of is voor jou de mening van anderen belangrijk? Wil je het hieronder met me delen?