Wat een fijne werkweek was dit, ik kan oprecht blij worden van mijn klanten. De warme vertrouwensband blijft bijzonder, maar vooral ben ik supertrots op hoe hard ze werken en bereid zijn nieuwe dingen uit te proberen. Ze voelen zich veilig om te doen wat ik ze aanreik, omdat ze kunnen voelen dat die de dingen ze verder brengen. Dat kregen ze in hun eentje niet voor elkaar.

“Ja dat weet ik wel”

Het gaat niet altijd even soepel moet ik toegeven. Het kan confronterend zijn als iemand een spiegel voorhoudt en soms wil de ander het niet horen. Een reactie die ik wel eens krijg is “Ja dat weet ik wel.” Het gebeurt mij ook, wanneer het over voeding gaat bijvoorbeeld. Stiekem weet ik veel over voeding, wat goed voor me is en wat niet. Wat de meest gezonde bereiding is en waar ik op moet letten als ik boodschappen doe. Maar ja, weten is niet hetzelfde als het ook echt dóen.

Dus wanneer voeding ergens weer ter sprake komt en iemand mij een goedbedoeld feitje of advies over voeding wil geven, kom ik al snel in de verdediging, want ik weet het allemaal wel. De reden dat ik er niet zo goed naar leef zoals ik zou willen, is dat ik meestal andere dingen in mijn leven te doen heb die ik belangrijker vind. Of anders gezegd: ik hou niet van koken. En toch is voeding belangrijk en wil ik het beter doen. De oplossing is dus om het hoger op m’n prioriteitenlijstje te zetten.

Na tien minuten keek ze me met zachte ogen aan

Met een klant had ik laatst net zo’n situatie. Ze had al veel cursussen en coaching gehad voordat ze bij mij kwam, wat ik overigens net zo fijn vind als iemand die voor het eerst op deze manier aan zichzelf werkt. Maar zij had al veel gedaan op het gebied van bewustzijnsontwikkeling en we hadden afgesproken dat ze volledig open in dit traject zou stappen om echt naar de rouw te kunnen kijken. Bij een oefening om de aandacht te verleggen naar het lichaam en het voelen was haar eerste reactie diezelfde “Ja dat weet ik wel.” En toch, na tien minuten keek ze me met zachte ogen aan om te zeggen dat ze dit zo had gemist!

Ze wist het wel, maar had het al in geen tijden meer gedaan. Nu ze met mij een fijne oefening deed, kon ze voelen hoe belangrijk het was. Haar leven was opgeslokt geweest door van alles “moeten” en ze was er niet aan toegekomen. Daar is ze niet de enige is. Net als ik dat bij voeding heb, heb jij ook ongetwijfeld dingen waarvan je weet dat ze goed voor je zijn, maar andere dingen lijken belangrijker. Al is het maar alleen dat je soms naar een andere plek in huis loopt om iets te pakken en dan terugkomt en beseft dat je het niet hebt gepakt. Herkenbaar? Ik heb het regelmatig, maar alleen als ik veel aan m’n hoofd heb.

Alle wijsheid zit allang in ons

En dat laatste lijkt dan ook de grote aanleiding te zijn van dit fenomeen. We weten al zoveel, sterker nog, alle wijsheid zit allang in ons. Maar we moeten de ruimte en de tijd nemen om het te voelen, om ons ervan bewust te zijn en er vervolgens naar te handelen. Ik weet dat muziek me bij mezelf brengt maar ik doe het niet vaak. Een klant gisteren wist dat ze het nodig heeft om haar emoties dagelijks te ontladen en toch deed ze het niet. We kunnen zo verstrikt zijn in alledaagse dingen, dat we vergeten wat er werkelijk belangrijk is.

Bij rouw komt alles samen en moet je alles uit de kast trekken om goed te kunnen functioneren. Dat gaat niet zo makkelijk met een brein dat all over the place is. Dus gebruik wat je al weet en doe het vooral ook. Wat weet jij wel maar doe je niet? Ben je stiekem vaak aan het doemdenken terwijl je weet dat het niets oplevert? Ben je bezig met wat andere mensen van je vinden? Of wat andere mensen zouden moeten doen? Word je ervan bewust en beslis wat je nu verandert in je leven om het anders te doen. Net zoals ik laatst besloot mijn voedingspatroon te gaan matchen met wat ik allang weet. Jazeker, het kan dus wél!

Hoe ga jij weten en doen samenbrengen? Wil je het hieronder met me delen?