Als kind vond ik het niet altijd makkelijk om te bepalen wat ik leuk vond. Het hoorde bij het ontdekken wie ik was. Veel dingen waren heel duidelijk, zoals turnen. Hoe vaak mijn ouders me hebben gevraagd of ik een andere sport wilde doen, is niet op 2 handen te tellen. Ik heb er nooit over na hoeven denken, turnen was m’n lust en m’n leven.

Ik liet me aardig beïnvloeden

Maar dingen als kleding, muziek en natuurlijk make-up, daar liet ik me aardig in beïnvloeden. Zo heeft mijn broer een flinke stempel gedrukt op mijn muzikale ontwikkeling en gingen mijn vriendinnen voorop in welke oogschaduw juist wel of niet “kon”. Ik had het nodig om erachter te komen dat ik lippenstift verschrikkelijk vond en dat Prince wel echt te gek was.

Voor het grootste deel hoorde het dus bij mijn eigen ontwikkeling, jij hebt als tiener ook vast iets uitgeprobeerd wat nu niet meer in je op zou komen. Doordat ik om mij heen zag hoe anderen dingen deden, leerde ik beter begrijpen hoe ik dat kon doen. Maar dat lukte niet altijd. Regelmatig ging ik aan mezelf twijfelen omdat ik iemand heel cool vond en ik mezelf in verhouding heel suf vond. Andere meisjes hadden naar mijn idee altijd leukere kleding dan ik en als ik eens een compliment kreeg, dan had ik het idee dat ik teveel was opgevallen.

De wereld zit niet te wachten op nog meer copy-cats

Door het blijven vergelijken, was ik totaal niet bezig met wat ik nou eigenlijk wilde. Tot de dag van vandaag is het iets om op te letten. Zodra ik merk dat mijn energie wegtrekt, check ik of ik mezelf aan het vergelijk ben met iemand anders. Vaak is dat zo. Dan zit ik naar andere coaches te kijken hoe zij het doen, en al snel krijg ik het idee dat ik dat dan ook zo moet doen.

Maar inmiddels weet ik: de wereld zit niet te wachten op nog meer copy-cats, op een slap aftreksel van mezelf. Wanneer ik complimenten krijg, gaat dat 9 van de 10 keer over dat ik zo authentiek ben, mezelf en dat ik van binnenuit m’n werk doe. En dat is het grootste compliment dat ik kan krijgen, want dit is waar de wereld wél op zit te wachten. Op dat wat alleen ik kan brengen en niemand anders. En nog veel belangrijker: dat is waar ikzelf op zit te wachten, zodat ik de beste versie van mezelf ben en niet die van iemand anders.

Iemand anders kan niet voor je bepalen hoe jij je voelt

Het vergelijken met anderen gebeurt ook bij rouw, en ook daar is het niet super handig zeg maar. Afgelopen weekend gaf ik een lezing en vroeg ik voor wie de rouw heel “vers” is. Iemand vroeg wanneer het nog vers is en wanneer niet. Een logische vraag, omdat we bij rouw graag houvast hebben. Maar de houvast is in dit opzicht in jezelf te vinden; als het voor jou vers voelt, dan is het vers en als het niet meer vers voelt, dan is dat zo. Iemand anders kan dit niet voor je bepalen, ik ook niet.

Dit is waar onzekerheid ontstaat, doordat we ons door anderen laten vertellen wat goed rouwen is en wat niet. En misschien doe je dat niet door te luisteren naar het advies van iemand anders, maar wel door jezelf te vergelijken met een ander. Want een andere vrouw die haar man heeft verloren, had na een jaar een andere partner gevonden. Moet jij dat dan ook niet? Je vriendin is na het overlijden van haar moeder gewoon op vakantie gegaan, had jij dat dan ook moeten doen?

Er is een term voor dit gedrag: rouwconcurrentie. Er zit namelijk ook vaak een oordeel op hoe de ander rouwt, terwijl we nooit het hele verhaal kennen. We weten niet hoe een ander zich voelt of waarom een ander een bepaalde beslissing neemt. Het enige dat je weet, is hoe jij je voelt en wat jij nodig hebt. Rouwconcurrentie heeft geen enkele zin, dus blijf er alsjeblieft ver vandaan. Het kost bergen energie omdat je met een ander bezig bent, terwijl je echt al je energie voor jezelf nodig hebt.

Ken het verschil tussen je laten inspireren en jezelf vergelijken met iemand anders

Net als toen jij tiener was, ben je nu aan het ontdekken wat je leuk vindt en wat niet. Je bent jezelf opnieuw aan het ontdekken; wie ben jij, mét je verlies? En het kan enorm behulpzaam zijn om je te spiegelen bij anderen, doordat je om je heen ziet hoe anderen dingen doen, kun je beter begrijpen hoe jij dat kunt doen. Maar weet het verschil te zien tussen je laten inspireren en jezelf vergelijken met iemand anders.

Je kunt je laten inspireren omdat je iemand kent die een voorbeeld voor je is. Of door anderen te vragen hoe zij iets hebben gedaan. Check dan altijd bij jezelf of dat ook voor jou geldt, want wie weet is dat helemaal niet jouw manier. En vergelijk je eigen situatie nooit met die van een ander. Jij bent uniek en jouw situatie is uniek, dus luister altijd naar wat klopt voor jou. Want dat is de waarheid.

Heb je bij het lezen van deze blog een inzicht gekregen over hoe jij jezelf vergelijkt met anderen? Wil je het hieronder met me delen?